19.07.2013 Views

ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ...

ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ...

ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Kadir Uğurtan YILMAZ<br />

melezlemelerdeki öncelikli amacın Sharka’ya dayanıklılık, daha sonra da P.<br />

domestica (2n=48) ile P. armeniaca (2n=16) ve P. dasycarpa’da (2n=16) türler arası<br />

melezlerin yapılabilirliğinin kontrolü olduğunu bildirmiştir. Araştırıcı elde ettiği<br />

bireylerde pomolojik karakteristikleri saptamıştır.<br />

Karayiannis (2008) Avrupa çeşitlerinin çoğunun acı çekirdekli olduğunu,<br />

oysa Asya orijinli kayısılardaki gibi, arzu edilenin tatlı çekirdekli kayısılar olduğunu<br />

bildirmiştir. Bu amaçla Amerikan orijinli olmasına rağmen tatlı çekirdekli Orange<br />

Red çeşidi ile acı çekirdekli Bebeco çeşidi arasında yapılan melezlemelerden ¾<br />

oranında acı, ¼ oranında da tatlı çekirdeklere sahip bireyler elde ettiğini belirtmiştir.<br />

Yılmaz ve Paydaş Kargı (2008) kayısılarda morfolojik karakterizasyonun<br />

57 kriterden oluşan UPOV’a göre yapıldığını, ancak Malatya Meyvecilik Araştırma<br />

Enstitüsü’nde bulunan Kayısı Gen Kaynakları Parseli’nde yerli kayısılar üzerinde<br />

yaptıkları bir çalışmada, genotipler arasında farklılık gösteren bir özelliğin daha,<br />

UPOV’da bulunmamasına rağmen, morfolojik ayrımda kullanılabileceğini<br />

bildirmişlerdir. Araştırıcılar kayısı genotiplerinin çiçeklerindeki çanak yaprak<br />

renklerinin, genotiplere göre yeşil çizgili pembeden koyu mora kadar değiştiğini<br />

saptamışlardır.<br />

Bellini ve ark. (2008) Floransa’da (İtalya) 2000 yılından günümüze kadar<br />

yürütülen ıslah programında, 13 seleksiyonun olgunlaşma tarihlerinin Aurora’dan<br />

yedi gün öncesi ile üç gün sonrası aralığında dağılım gösterdiklerini belirtmişlerdir.<br />

Araştırıcılar ele aldıkları tiplerde meyve ağırlıklarının 55 ile 90 g arasında olduğunu<br />

saptamışlardır.<br />

2.2. Döllenme Biyolojisi Çalışmaları<br />

Aşkın (1989), Ege Bölgesi’nde düzenli meyve vermeyen Tokaloğlu ve Şam<br />

kayısı çeşitlerinin kendine verimsizlik nedenlerini bulmak amacıyla yapmış olduğu<br />

çalışmada bu çeşitlerin kendine verimsiz olduğunu saptamıştır. Araştırıcı söz konusu<br />

kayısı çeşitlerinin çiçek tozu çim borularında normal gelişim olduğunu ancak<br />

yumurtalık içinde tohum taslaklarına ulaşmadan önce dallanma ve kıvrılmalar<br />

meydana geldiğini belirtmiştir. Bu çeşitlerin kendilenmesi sonucu meyve tutumunun<br />

% 0.46 - % 0.65 arasında olduğu saptanmıştır.<br />

12

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!