ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ...

4. BULGULAR ve TARTIŞMA Kadir Uğurtan YILMAZ
geliştirilen SRc-F (5’-CTCGCTTTCCTTGTTCTTGC-3’) primerleri kullanılarak
PCR yapılmasıyla belirlenmiştir. Bu primerlerin birlikte kullanılmasıyla yaklaşık 353
bç büyüklüğündeki bant, kendiyle uyuşur kayısı genotiplerinde ortaya çıkmaktadır.
Vilanova ve ark. (2005) daha önceden S allelleri belli olan 10 kayısı çeşidi
ve bu çeşitlerden 6 tanesinin birbirleriyle melezlenmesinden elde edilmiş 6 adet
melez bireyle yaptıkları çalışmada SRc-R ve SRc-F primer çiftini kullandıklarında
353 bç büyüklüğünde bant veren genotiplerin Sc (kendiyle uyuşma) allelini
taşıdıklarını belirlemişlerdir.
Yapılan bu çalışmada da SRc-R ve SRc-F primer çifti kullanıldığında ele
alınan 96 kayısı genotipinden 33 tanesinde (sırasıyla 07-K-11, 07-K-09, 07-K-01,
Abuzer Gülen, 07-K-15, 07-K-14, 12-Kadıoğlu, Şeftalioğlu, Tokaloğlu Yalova,
Turfanda Eski Malatya, GÜ-13, Kayseri (PA), İmrahor, GÜ-8, 92-58-01, Mektep,
Ethembey, Turfanda İzmir, Alioğlu-49, Adilcevaz-1, Alyanak, Çöloğlu, Tevfik
Yıldırım, Karacabey, Yerli İzmir, GÜ-50, Mehmet Yüksel 1860, Çekirge 52, Kayısı
Eriği, Hacıkız, 92-58-02, Yeğen Eski Malatya, Çanakkale) Sc allelini gösteren 353
bç büyüklüğünde bant olduğu tespit edilmiştir. Bu durum elektroforezde koşturulan
jel resimlerinin dışında, ABI 3130xl DNA Analiz Cihazı kullanılarak ta
belirlenmiştir. Çalışmada yer alan ve Antalya yöresine ait olan 07-K serisi kayısıların
hepsinde Sc alleline rastlanmıştır (Çizelge 4.296.).
Bu çalışmada kullanılan 96 genotip içinden daha önceki yıllarda Paydaş ve
ark., (2001) toplam 58, Gülcan ve ark., (2001) da toplam 59 tanesinde kendiyle
uyuşan çeşitleri belirlemek amacıyla arazi koşullarında kendileme çalışmaları
yürütmüşlerdir. Yapılan bu çalışma ile öteki araştırıcıların buldukları sonuçlar
karşılaştırıldığında çalışmalar arasında farklı bulunanlar Çizelge 4.297.’de
verilmiştir.
Çizelge 4.297.’de verilen çalışmalarda üzerinde çalışılan öteki ortak kayısı
genotiplerinde sonuçlar birbiriyle aynı bulunmuştur.
Gülcan ve ark., (1994) yaptıkları bir TÜBİTAK (TOAG-806) projesinde
Malatya’da en çok yetiştirilen Hacıhaliloğlu kayısısının polen üretimi düşük ve
kendiyle uyuşmaz bir çeşit olduğunu bildirmiştir. Paydaş ve ark. (2006) yaptıkları
çalışmalarında da Hacıhaliloğlu kayısı çeşidinin polen üretiminin düşük olduğunu
307