çukurova üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü işletme anabilim dalı ...

Taslakta ortaya konulan standart yaklaşımın varolan uygulamadan farklılaştığı noktalar,
kredi riskinin ölçümünde derecelendirme kuruluşlarının derecelerinin kullanılması,
ülkelerin OECD üyesi olup olmamalarına göre gruplanmasından vazgeçilmesi, kimi
çokuluslu kalkınma bankaları için yüzde sıfır katsayısının kullanılması ve %150 risk
katsayısının kullanılmaya başlanmasıdır.
Kredi riskinin ölçümünde derecelendirme kuruluşlarının derecelerinin kullanılası
standart yaklaşımın en çok eleştirilen noktasıdır. Daha detaylı ve riske duyarlı bir risk
katsayıları sistemi ortaya koymasına, OECD üyesi olan ve olmayan ülkeler ayrımına
göre daha sağlıklı bir yaklaşım olmasına ve alternatif olabilecek bir başka yaklaşım
bulunmamasına rağmen, derecelendirme kuruluşlarının derecelerinin hangi kriterlere
göre saptandığı ne kadar rasyonel olduğu ve gerçeği yansıttığı konularında tartışmalar
sürdürülmekte ve bu derecelerin kullanımı eleştirilmektedir. Özellikle, vurgu yapılan bir
konu da bu kuruluşların gelişmekte olan ülkelerde olan tecrübelerinin sınırlı olduğu ve
bu nedenle derecelerin ülkeler arasında karşılaştırılabilir olmaktan uzak olduğudur
(Crouhy, 2001: 45).
Yapılan çalışmalarda, derecelendirme kuruluşlarınca ülke notlarındaki değişmelerin
piyasa hareketlerini gecikmeli takip ettiği, tüm kredi kuruluşlarının notlarını
değiştirmede yavaş davrandıkları görülmektedir. Ayrıca, özellikle Asya krizi sonrasında
tüm derecelendirme kuruluşları not sistemlerini yeniden değerlendirmişlerdir. Yeni
derecelendirmede kısa vadeli borçlar, bankacılık sektöründeki sistematik riskler, likidite
riskine duyarlılık ve bulaşma etkisine daha büyük önem verilmeye başlanmıştır
(Claessens ve Embrechts, 2002: 5).
Komite, derecelerin kullanılması konusunda yaşanabilecek sorunları ortadan kaldırmak
amacıyla, derecelendirme kuruluşlarının sağlaması gereken son derece katı kriterler
koymuştur. Dereceleri kullanılacak kuruluşların belirlenmesi ve derecelerle risk
katsayılarının eşleştirilmesi konularından ulusal gözetim otoriteleri sorumludur. Bu
otoriteler kendi ülkelerinde dereceleri kullanacak kuruluşları nasıl belirledikleri
konusunda kamuoyunu bilgilendirmekle yükümlüdürler (Basel Committe, 2001: 5).
Kredi riskinin ölçümünde, bankaların içsel modellerine dayanan yaklaşımlar temel ve
gelişkin olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Bilgi birikimine sahip olmayı ve yüksek
176