çukurova üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü işletme anabilim dalı ...

ankalarının kredi kurumlarını denetleme konusundaki yetersizliklerinde değil, bu
kurumlara fiyat istikrarının korunması gibi daha öncelikli bir ödev verilmesinde
aramak gerekir (Board of Governers of Federal Reserve System, 1999: 3).
Bir diğer önemli husus, ise sistemlerin kendi içinde denetim mekanizmaları kurmuş
olmalarıdır. Her ne kadar, tek yetkili bir mutlak üst kurum olsa da buna bağlı ve
birbirlerinden bağımsız alt kurumlar da vardır ve bunlar çoğu kez birbirlerini üstü
kapalı da olsa denetleyebilmektedirler. Ayrıca uygulamaların hemen hepsi yargı
denetimine açıktır.
Üzerinde görüş birliğine varılamamış tek konu belki de denetim otoritesinin kapsam
alanı ile ilgilidir. Bazı ülkelerde otorite tüm finansal kuruluşları denetlerken bazılarında
sadece bankacılık kesimine odaklanmıştır. Bu konuda tek bir doğru aramaktan çok
ülkelerin geleneksel yapılarına bakmak gerekir.
Türkiye’ye bakıldığında yeni çıkarılan ve uluslararası mevzuat ile büyük ölçüde
uyumlu olan 4389 sayılı Bankalar Kanunu‘nun ve bu Kanun çerçevesinde oluşturulan
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu‘nun Türk bankacılık sisteminin istikrarı
açısından atılan önemli bir adım olduğu ve ilerisi için ümit vaadettiği görülmektedir.
Bankalar Kanunu değişikliğine ilişkin tartışmalar sırasında kurul üyelerinin siyasi
otorite tarafından seçilecek olmasının kurumun bağımsızlığı açısından sakınca
doğurabileceği endişeleri dile getirilse de, incelenen ülkelerde siyasi otoritenin bu
konuda tam yetkili olduğu ve asıl önemli olanın üyelerin mesleki yeterlilikleri olduğu
göze çarpmaktadır. Oluşturulan kurul bu açıdan ümit vericidir. Ayrıca kurulun
çalışmalarını Merkez Bankası ve Hazine gibi diğer kamu otoriteleri ile koordinasyon
içinde yürütmesi etkin bir gözetim ve denetim mekanizması açısından önem
taşımaktadır (Eren, 1996: 3).
139