Prof. Dr. Mehmet ÖZMEN - Çukurova Üniversitesi

olmayarak./ “Dört yol kavşağında sağa saptı. Yavaş yürüyordu.” (YA-AO)., “Zaten yavaş da gitseler fark etmiyecekti.”
(EÖ-P/S)., “YAŞLI ERKEK- Numaraları yavaş çek ama.” (GY-KO)., “Hoca yavaş vur hoca...” (KK-SE)., “ADAM O yüzden
yavaş ilerliyor.” (BA-TO1)., “- Bay şoför, ne olursun, yavaş sür!” (AN-AZDE).
4.⌠25⌡→ konuş-*[17], söyle- [7], anlat-.
5.⌠43⌡→ yürü- [11], git- [9], çek-* [3], iç- [3], sür- [3], gel- [2], canlan-, güd-, ilerle-,
kalk-*, okşa-, oynan-, salla-, sık-, vur-, ye-, yeşer-. ║ (zaman) geç-.
→ yavaş gel! (veya ol!)
⇒ yavaş konuşmak (veya söylemek), yavaş yürümek.
yavaşça:⌠557⌡/Oldukça yavaş, usulca./ “"Çocuğu doğuracağım," diyor yavaşça. "”. (OB-HYD).,
“"Ekol kurmuş ne demek?" diye yavaşça sordu esmer delikanlı.” (OA-BBAR)., “(Öne doğru yavaşça düşer.)” (GA-TO).,
“Annem, bir süre sonra beni uyudu sanıp yavaşça yataktan çıktı ve anne annemin yattığı koltuğa gitti.” (GY-H2)., “(Sarılır,
Zeliha yavaşça Şerefi iter.) Nen var?” (NH-YM)., “«Hayri Efendilik sâna yakında kimbilir ne pahalıya, malolacaktır, zavallı
adam!» diye pek yavaşça mırıldandı.” (NSÖ-AD)., “Halbuki şimdi mütemadi bir ihtimal ve sual zinciri kafasının içinde
uğultular yaparak dolaşmakta idi. yavaşça doğruldu.” (SA-KY)., “Behiç'in yanında duran Siyret, arkadaşına yavaşça
fısıldadı: Annesi Galatasaray'da kimi bekliyor, bil bakayım? Keşfedemedim.” (PS-SK)., “Kapısını da yavaşça kapattı.”
(GD-AK)., “Minderden yavaşça doğruldu.” (NG-BKR)., “Nermin, dedesinin dizinin dibine oturdu yavaşça.” (AA-YÖT).,
“Sultan cevap vermeden yürüyünce, arkasından yavaşça seslendi: Anahtarı aman iyi sakla...” (KT-Gİ)., “Topal durumu
kavrayarak yavaşça kalkmış, kahve kapısını bulmuştu bile. tik patırtıda tatlı canını dışarı atacak, tabanları kaldıracaktı.
(OK-KT)., “Veli Geyik gazeteyi yavaşça indirdi.” (KT-Gİ)., “Yavaşça doğruldu.” (SA-KY)., “Yavaşça sıktı omuzlarını.
"Şimdi konuşabiliriz," dedi.” (PC-K)., “Zaman dingin bir öğleüzerine akıyor yavaşça.” (İA-ÖEK)., “Yusuf yavaşça ona
sokuldu, eliyle dokunarak: …” (SA-KY)., “«Niçin bana hakaret etmek istiyorsun?» Cevap vermedi, yavaşça ayağa kalktı.”
(SA-K/S)., “Ayşe, başını önüne eğdi, yavaşça cevap verdi: Evet, baba!” (CD-Oİ)., “(Bir an tutar elini telefonda, kadına
bakar; durur, sonra yavaşça kaldırır elini)”. (VT-BÖKDYO).
→ de- [109], sor- [33], kalk- [28], çık- (-i, -e, -den) [16], it- [12], mırıldan- [12], çek- (bir
şeyi) [11], doğrul- [11], aç- (kapı, perde vb.) [9], bırak- [9], fısılda- [9], gir- (-i, -e) [9], kapat-
(kapı vb) [8], açıl- (kapı vb.) [7], geç- [7], kapa- (kapı vb) [7], dön- [6], yaklaş- [6], bak- [5], gül-
[5], in- [5], konuş- [5], otur- [5], seslen- [5], sıyrıl- [5], tut- [5], vurul- (kapı) [5], dokun- [4], eğil-
[4], kaldır- [4], sokul- [4], söylen- [4], arala- (kapı) [3], çekil- [3], dalgalan- [3], koy- [3], okşa-
[3], söyle- [3], süzül- [3], uzaklaş- [3], vur- (-e) [3], aralan- (kapı) [2], aydınlan- [2], ayrıl- [2],
çal- (kapı) [2], çimdikle- [2], düş- [2], ekle- [2], gel- [2], git- [2], iç- [2], indir- [2], kapan-
(gözkapaklarını) [2], kapan- (kapı vb.) [2], kay- [2], öp- [2], ört- [2], sık- [2], sol- [2], yit- [2],
yürü- [2], açıl- (karanlık), açıl- {gerilemek}, ak-, azal- (sevinç), bat- (güneş), belir-, bit-,
bulan- (bellek), çağır-, çarp-, çıkar-, çök-, dal-, değ-, değiştir-, devin-, dikil-, din- (uğultu),
dürt-, elini uzat-, eri-, fırlat-, gerin-, gıcırda-, havalan-, ısır-, iliş-, inle-, itele-, karar- (ortalık),
kavra- {tutmak}, kaydır-, kımılda-, kıs- (far), kon-, oku-, oturt-, öksür-, öl-, salla-, sallan-,
sarkıt-, saydamlaş-, sıvış-, sızdır-, sil-, silk-, sön-, sür-, sürükle-, sürüklen-, tamamla-, tokatla-,
topla-, tutun-, uyan-, uzan-, ürper-, ver-, yaklaştır-, yan- (ışık), yanaş-, yaslan-, yaşa-,
471