Prof. Dr. Mehmet ÖZMEN - Çukurova Üniversitesi

sere serpe:⌠21⌡/Serbest, rahat bir biçimde, çekinmeden./ “Soyunur, serin, nemli kumların
üzerine uzanırdım sere serpe...” (DK-Z)., “Uzanıp yatıvermiş, sere serpe; Entarisi sıyrılmış, hafiften; Kolunu kaldırmış,
koltuğu görünüyor; Bir eliyle de göğsünü tutmuş.” (OVK-BŞ)., “Ferit o yıllar için hayli cesur bir mayo giymiş; gözleri
kapalı, dudaklarında gençlikle çok yaşamışlık arası müphem bir tebessüm, sağ elini her nedense oyluklarına sokmuş,
sereserpe güneşleniyor.” (Sİ-ÖKS)., “Genel sorulara geçelim de, sere serpe döksün içini...” (EC-GDA).
→ uzan- [7], yat- [4], çalış-, dön-, dur-, güneşlen-, kal-, uyu-, yitir-. ║ içini dök-,
kendini bırak-, resim yap-.
⇒ sere serpe uzanmak (yatmak).
serian: Ø
sermestane: Ø
sersefil:⌠3⌡/2. Sefil, yoksul bir biçimde./ “Çileliydi ve anlatılabilemez haz vericiydi, coşkular, hayal
kırıklıkları ile doluydu, kişi bir an kendini, göklerde hissederken, bir anda yerin dibinde, sersefil buluveriyordu.” (EI-NS).,
“Hicabi'yi göstererek, onun geleceğinden söz ediyordu bana, ölürsem sersefil kalır bu yavrucak, diyordu, iki yakasını tutup
da bir araya getiremez...” (HAT-KHK)., “Biz onu elin kasabasında öyle sersefil kor muyuz?” (YK-İM1).
→ bul-, kal-, ko-.
sersemce: Ø
sersem sepelek: Ø
serserice:⌠2⌡/2. Serseri bir biçimde./ “Maç sonrası serseri kutlama kurşunları, başıboş eğriler
çizerek gelip gelip balkondaki çocukları, camdan bakan genç kızları buluyor, bulur bulmaz serserice öldürüyor.” (FŞ-EF).,
“Ekose pardesüsünün yakalarını serserice kaldırmıştı genç adam.” (Sİ-ÖKS).
→ öldür-. ║ yaka kaldır-.
serseri serseri:⌠2⌡/Başıboş, avare, amaçsızca./ “Ben, sadece, utandım söylerken ama, doğrusu
buydu, itiraf ettim: Serseri serseri dolaşıyordum, galiba ilk defa geldim buralara.” (EI-NS).
→ dolaş- [2].
⇒ serseri serseri dolaşmak.
sesli:⌠6⌡/2. Ses çıkararak./ “Gözyaşlarını çocuklara göstermemeye çalışıyorlardı ama sonra da ağlamak
da insani bir şey değil mi? diye sesli düşünüyorlardı.” (EA-KIY)., “Seyyid kendinden konuşulduğunu anlayınca sesli
gülmüştü.” (F-BS)., “Öylesine yabancıladı ki onu Seyyid, göğsüne derin bir soluk toplandı. Sesli bıraktı soluğunu.” (F-BS).
→ düşün- [2], gül- [2], söyle-. ║ soluk bırak-.
sessiz:⌠156⌡/5. Ses ve gürültü çıkarmadan./ “Bir süre ikisi de sessiz kaldılar.” (HAG-AS)., “Bekir:
"Anasını babasını kendi anası babası kadar severse, kızını ne kadar sever acaba?" diye mırıldandı, uzun zaman atın yanında,
sessiz, hareketsiz durdu.” (CD-Oİ)., “….hareketsiz ve sessiz, birbirlerinden ayrı otururlardı.” (FRA-Ç)., “Bekir, Enver'e
yaklaştı, öteki köylüler de Enver'in etrafına biriktiler, ürkmüş gözlerle ve sessiz, Enver'e bakıyorlardı.” (CD-Oİ)., “Böylelikle
beş on adım sessiz yürüdük.” (OCK-Ç)., “Hıçkırıksız ve sessiz ağlardı.” (SFA-SS)., “Ahmet Ziya, sessiz, şehri dinledi: bir
yerlerde açık unutulmuş, çarpılan bir pancur; gizliden gizliye, rüzgârın ıslığı; komşuda çalan duvar saati: bir, iki, üç!” (Aİ-
395