Prof. Dr. Mehmet ÖZMEN - Çukurova Üniversitesi

hükmen:⌠3⌡/Hakem kararıyla./ “Bu maçı tek başına, kendi kendine oynayabileceğini sanan yazar ise
ya yazının kurallarım öğrenmediği ya da bu kuralları çiğnediği için, daha baştan, maçı hükmen yitirmiştir.” (Öİ-YSÜ).,
“……onun pes demesini de beklemez, güreşi bırakır, hükmen galip sayılırdı.” (REK-Y)., “Sen karşında beni bulmayınca,
alanı boş, beni de hükmen yenik sayıyorsun.” (VT-BÖKDYO).
→ yitir-, galip sayıl-, yenik sayıl-.
hülasa: Ø--
hülasaten: Ø--
hüngür hüngür:⌠53⌡/Yüksek sesle ve hıçkıra hıçkıra./ “Nilüfer kıskançlık krizleri geçirip
hüngür hüngür ağladı, kıyametler kopardı, illa o da Semra'nın okuluna gidecekti.” (AK-AA)., “Hamit Nafiz'in evinde
göğsüne giren ağrıyı geçiremeyip, iki dakika sonra en canlı İnsani cansız görmek Paşa'yı hüngür hüngür ağlatmış ve galiba
onu hayatında ilk defa, bu durumlarda âciz kalan doktorluğa, bu aziz mesleğine bile küstürmüştü.” (HT-ÖTÖ).
→ ağla- [50], ağlat- [3].
⇒ hüngür hüngür ağlamak
hür:⌠10⌡/2. Özgür bir biçimde, {özgür olarak.}./ “Onları hür bırakacağız.” (AHT-H)., “Köroğlu
gibi hür yaşarım orda ben.” (AMD-BŞ)., “Gitmek için hür bırakılırdı.” (HZU-AM)., “Bu demecin esasları şöyle idi:
İnsanlar hakları bakımından hür ve eşit doğarlar ve öyle kalırlar.” (FA-YST)., “Halkçıyız dedin halk içinden, İnançla hür
yetiştirdin bizi, Borçluyuz sana ta derinden!” (CK-BŞ).
→ bırak- [2], yaşa- [2], bırakıl-, çırpın-, doğ-, geç-, yarat-, yetiştir-.
hürmeten: Ø
hürmetkârane:⌠1⌡/Hürmetlice./ “İşinin cidden ehli Mavromatis Efendi, gayet hürmetkarane
sigaramı yaktı; tabak önüne uzatınca. Mersi paşam! diyerek aldığı sigarayı sol kulağının arkasına yerleştirdi.” (Sİ-İGÇÖ1).
→ sigara yak-.
hürmetlice:⌠1⌡/Hürmetli bir biçimde, hürmetkârane./ “Bir delikanlı hürmetlice atı tutmuş onu
bekliyordu.” (YK-İM1).
→ tut-.
hürmetsizce: Ø
hürya:⌠1⌡/Hep birden, cümbür cemaat./ “Sonunda, Yahya Kemal'in yazmış olduğu öğrenilince,
Talât Paşa (sivil ve gülümseyerek) ‘ha bizim şu şair Yahya Kemal miymiş?’ der ve hepsi hürya otururlar koltuklarına.” (EA-
DY).
→ otur-.
hüsnüniyetle:⌠2⌡/İyi niyetle./ “İşte böyle, bütün bu hikâyede bana müspet intibaı polis verdi,
hüsnüniyetle, çok dikkatli hareket ettiler, bütün komiser, muavin ve memurlar aşağı yukarı benim kadar her bir parça
üzerine titrediler, ….” (GD-ADM)., “Avrupa devlet adamları, başlıca ihtilâf mevzuu olan mühim siyasî meseleleri, her türlü
millî egoizmlerden uzak ve yalnız umumun nef'ine (yararına) olarak, son bir gayret ve tanı bir hüsnüniyetle ele almazlarsa,
korkarım ki felâketin önü alınamayacaktır.” (MB-AK).
→ ele al-* (mevzuu), .hareket et-.
270