Prof. Dr. Mehmet ÖZMEN - Çukurova Üniversitesi

kamburu çık- [2], kapı tıkırda- [2], kapı vurul- [2], kulak kabart- [2], tebessüm et- [2], ağzı açıl-,
ağzına sok-, alay et-, altı kalk-, (arkaya) kaykıl-, (bacağı) bükül-, (bacağı) kıvrıl-, (bacağını)
bük-, (başı) yana kay-, (başını) uzat-, (başını) yana kaydır-, (bina) çarpıl-, (boğazını) temizle-,
boynu sağa yat-, boynuna sarıl-, (boynunu) çarpıt-, (boyunu) bük-, cevap ver-, dili dolan-,
(dizleri) kasıl-, (dudağını) ısır-, (dudaklarına) dokundur-, (dudaklarını) aç-, (dudaklarını)
arala-, (dudaklarını) büz-, (dudaklarını) büz-, (dudaklarını) değdir-, el salla-, eli git-, (elini)
dokundur-, (elini) öp-, (eşarbını) düzelt-, geri çek-, geri it-, göğsünü kabart-, (gölge) çarp-,
göz kırp-, (gözkapaklarını) indir-, (gözleri) şaşılaş-, (gözlerini) arala-, (gözlerini) kıs-, (gözü)
karar-, gözünden yaş gel-, (gözünü) kırp-, (gözünü) kıs-, ıslık çal-, içeri çek-, kadeh kaldır-,
kan sız-, (kapı) açıl-, (kapı) gıcırda-, (kapı) tıklat-, karşılık ver-, (kaşını) kaldır-, (kendine
doğru) çek-, (kollarını) sık-, (kulağından) yakala-, mendil salla-, (omuzu) düş-, (omzunu)
kaldır-, (omzunu) sık-, öne çık-, (öne doğru) düş-, rötuş et-, selam ver-, sesi çatla-, (sesi) titre-,
(sesini) yükselt-, sırtı terle-, (sırtını) yasla-, soluk al-, şikâyet et-, (ucunu) dokundur-, üstüne
bas-, (üstüne) bırak-, yan dön-, (yana) kaykıl-, (yana) yat-, (yerinden) doğrul-, yol ver-, (yüzü)
karış-, (yüzü) süzül-, (yüzünü) buruştur-. ║ açıp kapa-.
⇒ hafifçe gülümsemek, hafifçe kızarmak, hafifçe başını öne eğmek.
hafif hafif:⌠87⌡/Yavaş yavaş, ağır ağır./ “Oturduğu yerde hemen hemen hiçbir şey hissetmeden öne
arkaya hafif hafif sallanıyordu, rengi solmuş, ıslak saçlarından bir perçem alnına düşmüştü.” (AA-İGA)., “Küçük ve ilkel
bir motorun ürünü olan bu elektriğin ışığı hafif hafif titrerdi.” (SB-HAY)., “Şimdi okşar da hafif hafif Bir gün yerden yere
çalar rüzgâr Küçük zerdali ağacım, Bakma güzel gitsin havalar.” (CK-BŞ). “Haşim hafif hafif öksürüyor.” (HEA-T).,
“Buyandan da hafif hafif kaşındı.” (NE-GT)., “Çakısıyla değnek yontarak hafif hafif ıslık çalıyordu.” (RNGBKD)., “Biraz
sağlığı idare eden koyunlar dışarda, taştan yapılmış hırba içinde, orda karın altında duruyorlar, kar da yağıyor hafif hafif.”
(FO-KSA).
→ sallan- [12], titre- [10], okşa- [5], salla- [5], öksür- [4], gülüş- [3], dalgalan- [2], horla-
[2], kaşın- [2], oynat- [2], üfle- [2], vur- [2], ağla-, atıştır- (kar), bağır-, başla-, buğulan-, dokun-,
dokundur-, dön-, gezdir-, hıçkır-, ısır-, ilerle-, inilde-, karıştır-, kımılda-, kıpırda-, kok-,
konuş-, oyna-, pompala-, soluklan-, sürt-, sürtül-, tokatla-, tüt-, uçuş-, yala-. ║ ıslık çal- [2],
(kapıyı) vur- [2], (kar) yağ- [2], ayağını yere vur-, başı dön-, (omzuna) vur-, (sakalları) çık-, ter
boşan-.
⇒ hafif hafif sallanmak, hafif hafif titremek.
hafiften:⌠94⌡/Hafifçe, belli belirsiz, yavaş yavaş./ “Ayakları hafiften titriyordu.” (AS-YA).,
“Sabahleyin erkenden kalktı, kocasının kahvaltısını hazırlarken hafiften bir türkü bile tutturdu mutfakta.” (OK-KT).,
“Kutuyu hafiften okşuyordu.” (SKA-GA)., “Gün boyu güneşin sıcağından, yanlarından geçip giden otomobillerin
gürültüsünden yorulmuş serviler, uzun gölgelerini yere uzatmışlar; denizden esen serin rüzgârla sırlaşırlar gibi hafiften
sallanıyor, dinleniyorlardı.” (CD-Oİ)., “İhtîyar bakkal ise hâlâ rakı içiyor, gözleri Kantarcıda, bir memleket havasını
hafiften mırıldanıyordu.” (OK-KT)., “İstanbulu dinliyorum, gözlerim kapalı; hafiften bir rüzgâr esiyor; Yavaş yavaş
246