ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

kahvenin adını anmakla yetinen yazar, öykünün ilerleyen bölümlerinde buraya dair
ayrıntı verir:
“Kahve, Berlin’in merkezindeydi. Günün bu saatlerinde oturacak yer zor
bulunurdu. İkinci Dünya Savaşından önce asıl yeri Berlin’in DDR’deki
bölümündeymiş. Bu adı yaşatmak için bir benzerini buraya kurmuşlar. Daha çok yaşlı
kadınların ve Batı’dan gelenlerin doldurduğu bu yere gelenler geri dönüyordular,
şimdi” 226 .
Öykünün devamında öykü kişileri ikinci karşılaşmalarında bu kez başka bir
kahvede oturur ve konuşurlar. Yazar bu defa kahvenin ismini vermekle yetinir ve
buraya dair bir ayrıntıya girmez:
“Biraz ileride, karşı köşede, ikinci katta bir başka kahve vardı, Cafe des
Westens. Orayı önerdim, ‘olur’ dedi” 227 .
Yazarın “Bir Ses” adlı öyküsünde ben/anlatıcı Berlin sokaklarında dolaşmakta
ve çeşitli imgeler üzerinden düşünceler geliştirmektedir. Caddelerde yürür. Bu arada bir
de kahveye uğrar. Kahvenin ismi belirtilmez. Kahve ile ilgili herhangi bir betimleme
yoktur. Öyküde kahveden çok burada bulunan insanlar öne çıkarılmıştır:
“Sonra yürüdüm vardım bir kahveye, oturanların çoğunluğu turuncu giysiliydi,
gençtiler. Boyunlarında asılı tespihte resmi olan Hintli ‘politikaya karışmayın, hep
sevişin’ diyormuş. İçlerinden birini tanıyordum, masama geldi, ona kelebeği anlatırken
kelebeğin ölmek için odama girdiği aklıma geldi, onu da söyledim” 228 .
“Sessiz Şahin” adlı öykü bir kahvede başlar. Kahve yabancı bir ülkede yaşayan
Türkler için buluşma mekânıdır. Öykü Mehmet’in kahveye gelerek “Orhan’ı
bıçaklamışlar!” haberini vermesiyle başlar ve bu olayın nedeninin ortaya çıkarılmasıyla
sona erer. Anlatıcı bulundukları kahve ile ilgili olarak şunları söyler:
“Saatlerce oturabiliyordunuz kahvede, ‘neden bir daha içmiyorsun?’ dercesine
baskı altına almazlardı gözleriyle sizi, beş altı masalık bir yerdi oysa burası. İnsana
bakışları kahvelerden saptanabilirdi biraz da, sözgelimi kitap okuyabilirdin Paris
kahvelerinde, dergi gazete okuyabilirdin. Şu Berlin’de çok az yer vardı gözüne
bakılmadık! Bu kahveyi belki de bu insancıl yönüyle seviyorduk. Kitap okumak bir
226 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Milyarlarca İstiridye”, Geçeneğin Karanlığında, s.66
227 Bahadınlı, “Milyarlarca İstiridye”, Geçeneğin Karanlığında, s.68
228 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Bir Ses”, Titanik’te Dans, s.12
83