ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

“Çilli de Çilli” adlı öyküde dış mekân yine Berlin’dir. Öyküde olayın geçtiği
mekâna dair bir açıklamaya yer verilmiştir:
“Kreuzberg, Berlin’e gelen Doğulu, Batılı herkesin uğrağıydı. Bir bakıma
Sirkeci’ydi, belki de Kasımpaşa. Kotbusser Tor U-Bahn Durağı da günün her anı dolup
taşan bu yerin bir gümrük kapısı. İstediğin zaman, Arap Maşlahlı Türklerle, çarşaflı
kadınlarla, özensiz giysili Alman ilericileriyle, omuzlarında kamera çantası
sinemacılarla, saçları horozibiği Punk’larla, Haus Bezetzer’lerle ve işe giden, işten
dönen elleri torbalı yabancı işçilerle karşılaşabilirdin” 219 .
Yazar öykü kişilerinin kimliklerinin bir parçası olarak onların doğdukları
yerlerin isimlerini verir.
“Ayşe ile Fatma Kayseriliydiler, Bünyan köylüğünden. Zeynep’se Yozgatlı,
Sarıkaya’nın bir köyünden. Yıllardır Berlin’deydiler” 220 .
“Milyarlarca İstiridye” öyküsünde öykü kahramanı Berlin sokaklarında
dolaşırken aksiyon başlar. Bu öyküde olayın tamamı dış mekânda gerçekleşir.
“Milyarlarca İstiridye”, kurgu bakımından “Geçeneğin Karanlığında” adlı öykü ile
benzerlikler gösterir. Bu benzerliklerden biri bulunduğu evde sıkılan, bunalan öykü
kişisinin kendisini dışarıya atması ve aksiyonun bu şekilde başlamasıdır. Burada yazar
kısa bir çevre tasviri yapmıştır:
“Odam bir karabasan gibi abanmıştı üstüme. Kendimi müthiş yalnız
duyuyordum. Dostlardan hiçbirini görmek istemiyordum. Onlarla konuşurken
yalnızlığım daha da büyüyordu. Kendimi sokağa zor attım. Her zamanki gibi yağmur
yağıyordu, biraz da rüzgâr vardı. Yağmur ve rüzgar kimi zaman iyi bir arkadaş gibi
uyarıcı oluyor. Güneşli bir havadaymışçasına ağır ağır yürüyorum. Yağmur yavaşladı,
sonra durdu, rüzgâr da esmiyor. Yanımdan gelip geçenler var, ayak seslerinden
anlıyorum. Adım başı sarılıp öpüşenler hiç de ilginç değil.
Bir vitrinin önünde durdum. Bir masa vardı ortada, çamdan, sarı. Sandalye de
çamdan, sarı. Üstünde avize. Şu Almanlar güzel şeyler yapıyorlar doğrusu” 221 .
Öykü, içinde bulunduğu ruh hali mekân ögeleri ile de yansıtılan öykü kişisinin
Yunus adlı bir arkadaşıyla karşılaşmasıyla yine dış mekânda sürer ve biter. İlk olarak
“Kafe Kranzler” adlı bir kahvede otururlar. Yazar kahvenin ismini vermekle yetinir.
Bunun dışında buraya ait bir ayrıntı vermez.
219
Yusuf Ziya Bahadınlı, “Çilli de Çilli”, Geçeneğin Karanlığında, s.52
220
Bahadınlı, agö., s.53
221
Bahadınlı, “Milyarlarca İstiridye”, Geçeneğin Karanlığında, s.63
79