ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

dışında başka bir kent isminin kullanılmamış olması bu öykülerin de mekânının Berlin
olabileceğini düşündürmektedir.
Bahadınlı’nın değişen yaşamına paralel olarak öykülerinin mekânı da
değişmiştir. İlk iki öykü kitabı İtin Olayım Ağam ve Haçça Büyüdü Hatiş Oldu’da
“köy”, sonraki öykü kitapları Geçeneğin Karanlığında ve Titanik’te Dans’ta ise
“Almanya/Berlin” öykülerin mekânı olarak öne çıkmaktadır. Yazarın genel tutumu bu
öykülerde de değişmemiş ve mekânlar tasvir ve betimlemelerden uzak bir tutumla
verilmiştir. Yazar yabancı bir yer olarak Berlin’i ayrıntılı olarak anlatmayı tercih etmez;
Almanya’ya dair anlatılanlarda farklılık mekândan çok insan ve onun uygarlığı
üzerinden somutlaştırılır.
Yazarın konularını Almanya’dan alan öykülerinde seslendiği toplumsallık yine
Türklerdir. Bu durum akla yabancı bir yerde geçen öykülerde mekâna ait tanıtıcı ve
açıklayıcı unsurların daha fazla olması gerektiğini getirebilir. Öykülere baktığımızda ise
yazarın böyle bir noktadan hareket etmemiş olduğunu görürüz. Kimi öykülerde
öncekilere kıyasla daha fazla yer verilen doğa tasvirleri, yer yer açıklayıcı bilgiler hiçbir
zaman kendi başına öne çıkmaz. Bu öykülerde de öykünün bir ögesi olarak mekân, arka
plandadır.
“Geçeneğin Karanlığında” adlı öyküde, öykü kahramanı kaldığı yurtta sıkılır ve
bu sıkıntıyla kendisini dışarı atar. Burada yazarın daha önceki öykülerinde
karşılaşmadığımız uzunlukta bir dış mekân tasviri ile karşılaşırız:
“Yol dardı, kıvrım kıvrım. Arada bir araba geçiyordu yanımdan, değercesine.
Gözlerime çarpan ışıktan sicimler, beni yürüdüğüm yolun romantizminden sıyırıyordu.
Sonra güneşli bir başka dünyaya girmiş gibi oldum. Bir yanda mini dinlenme evleri, ulu
ağaçlar dizili bir yanda ve çağlayanın oluşturduğu göl. Direklerden, ağaçlardan ışık
yağıyor. Göldeki ördekler yeşilbaşlı, sonra kuğular: Uzun bir boyun üstünde iki
karagöz, kırmızı burun, kıpırtısız, işlevli. Kuşlar! Dallar, çatılar, direklerin tepesi sarı
gagalı, sığırcık benzeri kuşlar. Fısıldıyorlar, iç çekiyorlar, ıslık çalıyor, çığrışıyorlar.
Gölün suyu evlerin aralarına uğultuyla dökülüyor, yukarda öfkeli, aşağıda sakin!
Çimenli-çiçekli evler, mini havuzlar, kırmızı balıklar, salıncaklar, gölgelikler,
köpekler… bir ağaç, salkımsöğüt. İnsan dalları arasında yaprakları iteleyerek ortaya
çıkacak gülümseyen bir çift kadın gözü arıyor. Ve ben bu ortamla uyum içindeyim
77