ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

aşlamaktadır:
Yazarın “Liza’nın Elleri” öyküsü de durum raporu diyebileceğimiz bir anlatımla
“Sıradaydık. El sıkışacaktık. İğreniyordum bu elden.
‘Bize sıra bir saatte gelir bu gidişle’ dedi önümdeki” 132 .
Bahadınlı’nın tasvirle başladığı öykülerinde kişi ve durum tasviri yapıldığını
fakat hiçbir öykünün mekân tasviri ile başlamadığını görürüz.
Yazarın “Tabanca Çekildi mi Vurulur” adlı öyküsü, öykü kişilerinden birinin
kısa bir tasviri ile başlamaktadır. Birkaç cümlelik bu tasvirde öykü kişisinin fiziksel
özellikleri aktarılmaktadır. Bu öyküde oldukça kısa olan tasvir bölümü olayla içiçe
geçmiştir:
“Uzun boylu otuz beş yaşlarında, yürüyüşüyle, görünüşüyle bir basketbolcuyu
andıran adam, kapıyı vurduğunda Şef telefonla konuşuyordu. Bu yüzden kapının
vurulduğunu bir süre duymadı. Konuşmasını bitirdikten sonra ancak anladı ve:” 133 .
“Çilli de Çilli”, adlı öykünün başlangıcında kısa bir durum tasviri yer alır:
“Birbirine kenetli ellerini ileri geri sallaya sallaya yürüyor, duyulur duyulmaz bir
sesle şarkı söylüyorlardı.
Merdivenlerden tıkır tıkır indiler. Yerlere atılmış kola kutularına şut çekerek U-
Bahn’ın az ışıklı geçeneğine yöneldiler” 134 .
Yazarın “Gözlerinin Akı Kızıla Kesmişti” öyküsünde öykü kişilerinden birinin
uzun bir tasviri yer alır. Bu tasvirin uzunluğu diğer öykülerin başlangıç kısımlarına göre
daha uzundur:
“Uzun süre uçtuktan sonra yere düşercesine inen ve otların arasında sinip kalan
bir bıldırcın gibi ürkekti, pır uçacak devinimler içindeydi. Başını adamın göğsüne
bırakmıştı. Yüzünde durağanlaşmış bir gülümseme vardı. Dişleri, aralık duran
dudaklarını zorlarcasına ileri fırlamıştı. Onu sevimli kılan belki de bu dişleriydi. Arada
bir kapadığı gözlerini çevresinde gezdiriyor, gülümsüyordu. Yaşı yirmi iki, yirmi üç
olmalıydı. Üstünde dolaşan bakışlar rahatsızlık yaratmıyor, tersine onu mutlu ediyordu.
Kısacası onda, sırtını çimenlere vermiş, günışığına karşı sereserpe uzanan bir tavşanın
olası bir tehlikeye karşı duyarlığı ile anının sevincini yaşama isteği içiçeydi.
Konuşmuyordu, hep gülümsüyordu” 135 .
131 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Peri Kızı”, Haçça Büyüdü Hatiş Oldu, s.43
132 Bahadınlı, “Liza’nın Elleri”, Haçça Büyüdü Hatiş Oldu, s.77
133 Bahadınlı, “Tabanca Çekildi mi Vurulur”, Haçça Büyüdü Hatiş Oldu, s.63
134 Bahadınlı, “Çilli de Çilli”, Geçeneğin Karanlığında, s.51
135 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Gözlerinin Akı Kızıla Kesmişti”, Geçeneğin Karanlığında, s.79
53