ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

“Geçeneğin Karanlığında” adlı öyküde Almanya’ya yeni gelen bir kişinin sıkıntı
dolu günleri anlatılır. “Geçeneğin Karanlığında”, Bahadınlı’nın otobiyografik
öykülerindendir. Öyküde, kaldığı yurdun odasında sürekli gözetlenen ve kendisini etrafı
kuşatılmış olarak gören bir insan anlatılmaktadır. Yurtta kalanların çoğu Türk olmasına
rağmen onların arasında bir yabancı gibidir. Odasının anahtar deliğinden onu
gözetlemektedirler. Öykü, bunalımlı ve kasvetli ruh halinin, kuşatılmışlığın üstüne
gitme ve mücadele etme isteğiyle ortadan kalkmasıyla biter.
Bahadınlı’nın Almanya’yı anlattığı öykülerde dikkati çeken yönlerden biri
kadınların durumudur. Birçok öyküde kadını kendi başına ayakta durabilen ve
özgürlüğüne düşkün, ya da özgürlüğünün peşinde, birine bağlanmaktan kaçınan ve
kendisine istediği gibi bir dünya kurmaya çalışan bir tip olarak görürüz.
“Dokuz Yüz Leyla” adlı öyküde, Almanya’da işsiz kalan, eşinden ayrılmış ve
Leyla adlı birine aşık olmuş kişinin gözünden Leyla’yı şöyle tanırız:
“ ‘Neden iki ev?’ demiştik, evimiz bir oldu. Sonra konsolosluğa gidecektik, bir
imza yeterliydi. Her gün bir işin çıkıyordu.
Geç anlamıştım, uzak dağın morluğuna kanıyordun, o dağdan da biz mor
görünüyorduk, bunu bilmiyordun!
O gün bardak taşmaktaymış demek, ‘birer kadeh rakıya ne dersin?’ demiştim,
‘içmem!’ dedin. ‘Öyleyse benim için tek bir kadeh.’ Bana kestane getirdin. İstediğin
zaman istediğini vermek istiyordun ancak!” 104 .
“Milyarlarca İstiridye” adlı öyküde Yunus bir kadınla tanışır. Beraber güzel
zaman geçirirler fakat daha sonra kadın Yunus’tan kaçar. Yunus bunu bir türlü
anlayamaz ve kabul edemez. Kadını Yunus’un arkadaşı bulur. Ona neden Yunus’tan
kaçtığını sorduğunda şu cevabı alır:
“Avrupa’ya gelen insanımızın değiştiğini söylüyorlar. Doğru bir bakıma. Bunca
yılın baskısı bir süre sonra kalkmaya başlıyor. Töre anlayışımızda bir genişleme, bir
hoşgörü beliriyor örneğin. Yunus’u gördüğümde içimde kurumaya başladığını sandığım
şeyin yeniden sürgüne dönüştüğünü anladım. O sürgünün gelişmesi için bir evre
gerekiyordu. Artık Berlinliyim, olabildiğince özgürüm şimdi ve görüyorsunuz geldim
sonunda ”105 .
“Sera” adlı öyküde, adı Zehra olan fakat Almanlar ona Sera dediği için ismini
artık Sera olarak kullanan bir kadın, bir grup arkadaşıyla sohbet ederken şunları söyler:
104 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Dokuz Yüz Leyla”, Titanik’te Dans, s.44
105 Bahadınlı, “Milyarlarca İstiridye”, Geçeneğin Karanlığında, s.74
43