ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

temsilci, köylülerden birinin kızını bir bahaneyle şehre götürür. Burada kıza tecavüz
eden din büyüğü köylülerin kutsal dünyasını yıkar. Açıkça belirtilmemiş olsa da burada
eleştirilen din büyüğü, Alevi toplumu içinde “dede” denilen tiptir:
“İki gün sonra Musa, Leyla’yı şehirde bir otel odasında buldu. Leyla o Leyla
değildi artık. Yataktan kalkamıyordu. Gözlerinin önü kömür karasıydı. Dudakları
çatlak, dudakları şiş, dudakları mor mordu. Leyla babasının yüzüne bakamıyordu.
Ağlıyordu, durmadan ağlıyordu.
Musa ne yapacağını, ne düşüneceğini, ne söyliyeceğini bilemiyordu.
Alıklaşmıştı, aptallaşmıştı. Elinden bir şey geldi yalnız: ağladı! Hıçkıra hıçkıra, sarsıla
sarsıla ağladı, ağlaştılar...
Leyla’nın da Musa’nın da kutsal bildikleri tüm dünyaları yıkılmıştı...” 84 .
Bahadınlı’nın köyü konu alan öykülerinden bir bölümünde köylünün yoksulluğu
anlatılır. “Bir Bazlama” adlı öyküde bir köylü ailesinin yoksulluğu, az sayıdaki
bazlamanın ailenin üyeleri arasında paylaştırılamaması ile anlatılmaktadır.
“Şehribanın Saçları” adlı öyküde de aynı konuya değinilir. Yusuf, hastalanan
karısı Şehriban’ı kente, hastahaneye götürür. Hastahanede ilgisizlik ve baştan savma ile
karşılaşırlar. Bunun nedenini anlamayan Yusuf’a durumun açıklamasını bir başka kişi
yapar:
“Bir adam yanaştı yanına:
‘Hemşerim’ dedi, ‘sen önce başhekimin muayenehanesine götürecektin hastanı,
bir elli lira verecektin, o zaman görecektin hasta nasıl bakılıyor, nasıl yatırıyorlar!..’
‘Ben mi’ dedi Yusuf, ‘ben mi elli lira vereceğim! Şehriban’a canım kurban, ama
nasıl veririm elli lirayı, elli kuruşum var mı? Bir şehir ekmeği bile alamadım. Oysa
Şehriban’ım nasıl da severdi!..’ ” 85 .
Bahadınlı, “Otuz Beş Yıl” adlı öyküsünde de köylülerin ve köyün yoksulluğunu
vurgulamaktadır. Öyküde 35 yıl sonra köyüne dönen bir kişinin yıllar boyunca
değişmeyen yoksulluk karşısında duyduğu üzüntü anlatılmaktadır:
“Evlerde, sokaklarda, tarlalarda köylüler gördüm: yirmi yaşında yaşlı gençler
gördüm. On beşinde, ömrünün baharında, gözleri ışıl ışıl, yanakları mor morken, birden
kısalan, kamburlaşan, eciş-bücüş; biri karnında, biri sırtında, biri kucağında, ikisi de
84 Bahadınlı, “Gül Yüzlü Efendim”, İtin Olayım Ağam, s. 23
85 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Şehriban’ın Saçları”, İtin Olayım Ağam, s.30
33