ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

Hatiş’te en küçük bir tepki yoktu. Bağırıp çağırarak ağlayan annesinin, elinden
tutan babasının, çevresini almış elleri fenerli, meraklı, suskun bunca insanın burada ne
aradığını anlamaya çalışan bir hali vardı...” 81 .
“Haçça Büyüdü Hatiş Oldu” öyküsünde yazar, kız çocuklarının aileleri
tarafından görücü usulüyle evlendirilmesini ve bunun sonuçlarını dramatik bir şekilde
ele alır. Bu öykü, “İtin Olayım Ağam” adlı öyküyle konu olarak benzerlikler
göstermesine rağmen, arka planda Almanya-Türkiye, kuşak çatışmaları, kültürel
farklılıklar gibi konulara da göndermeler yapıldığını görürüz.
Bahadınlı’nın “Evcili Ana” ve “Bacım” adlı öykülerinde de konu olarak kadının
toplumsal konumunun ele alındığını görüyoruz. “Evcili Ana”da, bir çocuğun gözünden,
üzerine kuma getirilen bir kadının dramı ve yaşadıkları anlatılır:
“Bir zamanlar askere gitmemenin bir yolu da uzak bir yerden evlenmekmiş.
Babam Evcili Ana’yı köye uzak, çok uzak bir köyden, Evci köyünden almış. İsteği
olduktan sonra üstüne anamla evlenmiş. Ve Evcili Ana’yı yıllar önce giydiği bir çift
çarık gibi, yırtılmış da bir kıyıya atılmış çul parçası gibi unutmuş!
Evcili Ana’nın ağzından babamın adını bir kez olsun duymadım. Gözlerini
kaldırıp da şöyle bir yüzüne baktığını görmedim babamın. Ve bir kez olsun babama iki
tümcelik bir şey söylememiştir. Babam buyururdu o da yapardı, ‘olur’ demezdi söze
dönüştürerek, ‘olmaz’ da demezdi” 82 .
“Bacım” adlı öyküde, çalışmak üzere kente taşınan bir çiftin yavaş yavaş
değişen yaşamları anlatılır. Çevresinde gördüklerinden etkilenerek giyimini değiştiren
kadını köyünden biri görür. Onun abartılı anlatımıyla bu olay kulaktan kulağa değişerek
ulaşır. Köylülerin kent ve kentte yaşayan kadınlarla ilgili önyargıları bu efsaneyi besler
ve gerçekle ilgisi olmayan bir yakıştırma, kadının üzerinde kalır:
“Recep, bu sefer de durmamış, oturmamış, köyden kimi gördüyse bir kenara
çekmiş, ‘şey’ demiş, ‘duydun mu şey, şehir elbisesi giymiş, naylon giymiş, sivri ökçeli
giymiş.’ Bir iki de kendi eklemiş; ‘dudağını da bir görseniz, kıpkırmızı boya...’
Bu sözler dallanmış, budaklanmış, köye uzanmış. Köylü dili düdük olmuş:
‘Duydunuz mu, şey, şey olmuş, şey orospu olmuş...’ ” 83 .
“Gül Yüzlü Efendim”, köydeki sosyal ilişkileri sergileyen öykülerden biridir.
Köylüler tarafından saygı duyulan ve neredeyse kutsal bir kişi gibi karşılanan dini
81 Yusuf Ziya Bahadınlı, agö., s. 29
82 Bahadınlı, “Evcili Ana”, Titanikte Dans, s.99
83 Bahadınlı, “Bacım”, İtin Olayım Ağam, s. 26
32