ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

“‘Niçin gürültü ediyorsunuz?’ diye bağırdı. ‘Bak bir de ayakta duruyor!’ diyerek
bana doğru yürüdü. ‘Daha bir A bile yazmamışsın!’ Küçücük yüzümde ‘şırraak’ diye
ses çıkaran bir el duydum. Kocaman bir kaya parçası suratıma yapışıp kalmıştı sanki.
Bağıra bağıra ağlamaya başladım. ‘Silgimi almak için kalkmıştım, iki sayfa yazdım!..’
Arkadaşlarımın çoğu yarım sayfa bile yazmamıştı. Öğretmen defterime baktı.
Hiç konuşmadı bir süre. Bilemediğini, haksızlık ettiğini söyledi. Yine de öğretmen
düşlediğim güzel dünyamı yıkmıştı” 73 .
“Titanik’te Dans” adlı öyküde bir babanın oğlu ile ilgili duyguları ve kaygıları
anlatılır. Baba kendi toplumundan uzakta, Almanya’da başka bir kültürün ve farklı
yaşam tarzlarının içerisinde oğlunun nasıl bir insan olacağının kaygısını duyar. Çok
fazla müdahale edemediği bir akış, çocukları biçimlendirmektedir. Babalar için zaman
zaman kaygı verici olan bu durumun çocuklar farkında bile değildir:
“Oğulun babadan koptuğu bir yer ve dönemde yaşıyoruz. Babaların hâlâ o eski
baba, oğullarınsa birden boy attığı, biçim değiştirdiği bir durum!
Çocuklarımızın dilleri değişti, düşünceleri, yaşama biçimleri, aramızda karlı dağ
var şimdi. Horlanmadan en azından (sevgi, ekmek-su gibi), okulda, sokakta uyum
sağlıyorlar kendilerine. Ve biz, babalar yani, ‘bana bak!’ dedik mi, oyun başlıyor o
zaman! Tüm kuruluşlar, öğretmenler, ruhbilimciler, uzmanlar yaylarını geriyorlar!
Birden doğruldum yataktan, bağırmaya başladım:
‘Haydi ne duruyorsunuz, alın ellerimizden çocuklarımızı, doldurun yurtlara,
sevme adına, özgürlük adına, eğitim adına! Haydi ne duruyorsunuz?...” 74 .
“Titanik’te Dans” öyküsünde eğitim ve eğitim kurumu, işlev açısından diğer
öykülerinden farklılaşmaktadır. Yazarın diğer öykülerinde eğitim ve eğitim kurumu ele
alınırken, anlatıcı ya öğrenci ya öğretmen olarak bu öykülerde yer alır. Bu öyküde ise
eğitim kurumu, anlatıcının dışında olduğu bir kurum ve ilişkiler ağı olarak yer almıştır.
“Sapa” adlı öyküde, Almanya’da Türk çocuklarının eğitim gördüğü bir okulda
okuyan Sapa adlı bir çocuğun trajik yaşamı anlatılır. Sapa, okulda uyumsuzdur,
arkadaşlarını döver, okul dışında da sürekli problem çıkarır. Öğretmen ise başlarda
Sapa’ya karşı olumsuz bir tutum içerisindedir. Sınıfta diğer çocukları ona karşı
kışkırtmaktadır:
73 Bahadınlı, “Liza’nın Elleri”, Haçça Büyüdü Hatiş Oldu, s. 78.
74 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Titanikte Dans”, Titanikte Dans, s.80
27