ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

“Aydınlığa Çağrı” da okulun adı belirtilmemiş olsa da Köy Enstitülerinin
kapatılmasını eleştirmektedir:
“Kulaklarım açılmıştı. Yüzyılların paslandırdığı kulaklarım duyuyordu artık.
Kendi ülkemi kendim kuracaktım. Benim asıl ülkem bu olacaktı ha!... Öyle bir ülke
kuracaktım ki, insanca yaşamanın bilincine erecektim. Kurtardığım bu topraklar
üzerinde insan olmanın onurunu duya duya, kendi tarlamda, kendi işimde kendim
olacaktım. Çocuğum okulda okuyacaktı. Yarına güvenle bakacaktım. Aç kalmak,
hekimsiz kalmak, okulsuz kalmak ne demekti...
Ama dostlar, herşey kursağımda kaldı. Atatürk sen ne büyüktün! Sana rağmen
herşey kursağımda kaldı.
Hani bir zifiri karanlık vardır ya: görülmiyen, duyulmıyan, yaşanmıyan bir
karanlık, kapkaranlık... İşte öyle, öylesine bir karanlıktayım, kurtar beni!..” 71 .
“Demek Çok Ağlamış” adlı öyküde, bir çocuğun okulun açılmasıyla duyduğu
sevinç anlatılır. Ağabey, sevdiği kızı göreceği için, kızkardeş ise okula yeni başladığı
için çok heyecanlıdır. Fakat yola çıktıklarında ağabeyin sevinci yerini üzüntüye bırakır:
“Menekşe çok heyecanlıydı, benimse sevincim başkaydı.
O’nu görecektim.
Okula giden yolun ağzında durdum:
‘Biraz bekleyelim’ dedim, ‘öbür arkadaşlarım da gelsin.’
‘Bekleyelim ağbi.’
İşte birkaç kız çocuk belirdi uzaktan. Yaklaştılar, Menekşe:
‘Çiğdem nerede, okula gitmiyor mu?’ diye bağırdı.
‘Babası göndermiyor’ dediler, bu yüzden çok ağladı” 72 .
Bu öyküde her ne kadar bir çocukluk aşkı anlatılıyor gözükse de arka planda,
köyde kız çocuklarının aileleri tarafından okula gönderilmemesi de vurgulanmaktadır.
“Demek Çok Ağlamış”, Bahadınlı’nın öykülerinde takındığı bir tutumu örneklemesi
açısından da önemlidir. Yazar, toplumsal sorunları, gözlemci bir tutumla ve gizli bir
öğreticilikle sergileyerek okuyucuda bir etki uyandırmayı amaçlamaktadır.
“Liza’nın Elleri” adlı öyküde öğretmeninden haksız yere dayak yiyen bir çocuk
anlatılır. Atılan tokat, çocukta yıllar sonra bile hatırlayacağı bir haksızlık duygusu
uyandırır:
71 Bahadınlı, “Aydınlığa Çağrı”, İtin Olayım Ağam, s.70
72 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Demek Çok Ağlamış”, Tavandaki Kırmızı, s.64.
26