ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

“Işıltı” adlı öykü, yine Almanya’da geçen ve otobiyografik yönler taşıyan bir
öyküdür. Öyküde Almanya’da yaşayan Türk ailelerin çocuklarına eğitim veren bir
okuldaki öğretmenin, ailelerin çocukları okula göndermek istememesi ve çocukların da
okumak istememesi karşısında verdiği çaba anlatılır. Burada yaşayan aileler için tek
amaç para kazanmaktır ve onlara göre bunun için de okula gitmeye gerek yoktur:
“Öğrenciler kıpırdayıp duruyordular.
‘Bir şey mi var?’ dedim.
Yaşar önde oturuyordu. Ağzındaki cikleti dilinin kıyısına itti ve:
‘Tahtaya bir şey yazdık, okuyasınız diye’ dedi.
Tahtadaki yazıyı okumadım. Öğrencilerin açık olmalarını, düşüncelerini
çekinmeden söylemelerini istiyordum. Kaçamak davranmak nedendi, her şey yüzyüze
konuşulmalıydı.
Şöyle bir baktım tahtaya, yazıyı okuyamıyorum gibi yaptım. Gerçekten de kötü
yazılmıştı. Sözcükler yanlış, harfler eciş bücüştü.
‘Okuyamadım Yaşar’ dedim, ‘sözle söyle, nedir, ne istiyorsunuz?’
Daha çok kızların taktığı, neden yapıldığı anlaşılmayan boyunundaki beyaz-
kahverengi karışımı boncuk kolyeyi düzelterek:
‘Biz kitap okumak istemiyoruz!’ dedi, bastıra bastıra.
Kitaba tepki ilk kez bu derslikte duyulmuyordu. Yine de bir süre
konuşamadığımı anımsıyorum” 68 .
Çocukların kitap okumak istememesinin asıl sebebi aileleridir. Bahadınlı,
anılarının “Almanya’da” başlıklı bölümünde yukarıdaki öyküde karşılaştığımız bu
durumu şöyle anlatmaktadır.
“Okula gidip geliyordum: Öğrenciler, ortaokulu bitirmiş Türkiye’de, kimi de
liseden ayrılmıştı. Bir okuma parçasını, bir gazeteyi, rahat okuyamıyorlardı; yazmaları
çok bozuktu, Türkiye üstüne hiç bilgileri yoktu. Türkiye coğrafyası, tarihi, kültürü
hakkında Türkiye’ye bir kez gidip dönen bir Alman kadar söyleyecek bir sözleri yoktu.
Türklüklerini duvara bayrak asarak, Kuran kursuna giderek sürdürüyorlardı. Babaları da
öyleydi.
Kitap okumak istiyordum.
‘Biz kitap okumak istemiyoruz!’ diyorlardı.
‘Neden?’ diyordum.
67 Yusuf Ziya Bahadınlı, Öyle Bir Aşk, s.272.
68 Bahadınlı, “Işıltı”, Geçeneğin Karanlığında, s.89-90.
24