ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

adamın kravatından tutmuş, adam da kapının tokmağından, çeker de çekerler. Adam
tokmağı bırakmaz, bizimki kıravatı. Sonunda beyefendi, inanılmaz bir şey oldu. Hep
öyle olur zaten! Çekilip duran örgü kıravat kopmasın mı! Kıravat bizimkinin elinde,
adam yüzükoyun yerde, dükkânın kapısı ardına dek açık...” 65 .
Bahadınlı’nın otobiyografik özellikler taşıyan bir başka öyküsü “Geçeneğin
Karanlığında”dır. Bu öyküde, Almanya’da yaşadığı çevreye bir türlü alışamayan,
yabancılık çeken bir kişi anlatılır. Türkiye’den göçmen olarak Almanya’ya gelen bu kişi
çevresindeki Türkler tarafından da kendilerine benzemediği için dışlanmaktadır. Öykü
kahramanı çevresindeki bu kuşatılmışlığı kırmaya çalışmakta ve zor günler
geçirmektedir:
“Bu gözleri tanıyordum. Mavi, yeşil ya da kara oluşu önemli değildi, iri ya da
ufak! Tıkırtıyla büyüyor, kararıyor, dev bir ırakgörür oluyordu. Kıpırdayamıyordum
uzun zaman, yoruluyordum. İşimi sürdürüyordum sonra. Kulağım anahtar deliğindeydi,
arada bir de bakıyordum. Gözlerime iğneler batıyordu, dürten, acıtan pis iğne! Hem de
gözbebeklerime, bedenimin en duyarlı yerlerine. Bacaklarım geriliyor, ayak
parmaklarım...
Atladım somyadan, elimdeki kitabı yere fırlatarak, kapıyı açtım birden:
‘Ne bakıyorsun lan?’
Terliklerini sürüye sürüye giden adamın arkasından bakakalıyorum” 66 .
Yazarın anılarından, öyküde anlattığı bu olayı Almanya’ya ilk gittiği zaman
öğretmen olarak çalışmaya başladığı Nürnberg’de, Grundıg Heim adlı yurtta yaşanmış
olduğunu öğreniyoruz.
“Yurttaki odam, ‘Kâbus Şatosu’ndan bir köşeydi sanki:
‘Anahtar deliğinden tıkırtılar gelmeye başladı; lambayı söndürmeli dedim.
Lambayı söndürmedim; somyayı odanın anahtar deliğinden görünmeyecek bir köşesine
ittim. Dışarıdakine küçük bir oyun oynamıştım. Bu gözleri tanıyordum: Tıkırtıyla
büyüyor, kabarıyor, dev bir ırakgörür oluyordu. Kıpırdayamıyordum, yoruluyordum.
Kulağım anahtar deliğindeydi, arada bir bakıyordum. Gözlerime iğneler batıyordu,
bacaklarım geriliyordu, ayak parmaklarım da! Atladım somyadan, elimdeki kitabı yere
fırlatarak, kapıyı açtım birden:
‘Ne bakıyorsun lan?’
Terliklerini sürüye sürüye giden adamın arkasından bakakalıyordum” 67 .
65 Bahadınlı, “Tabanca Çekildi mi Vurulur”, Haçça Büyüdü Hatiş Oldu, s.69, 70.
66 Bahadınlı, “Geçeneğin Karanlığında”, Geçeneğin Karanlığında, s.9-10.
23