ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

işlevsel olarak kullanmamıştır. Evler, olayların geçtiği yerlerden biri olarak romanlarda
yer alır. Köyü konu alan Güllüceli Kâzım, Güllüceyi Sel Aldı ve Lidya Gözleri
Yaprak Yeşili romanlarında iç mekân olarak köy evi karşımıza çıkar.
Güllüceyi Sel Aldı romanında anlatılan köy evi, yoksulluğuyla öne çıkmaktadır:
163
“Köyün evi tümüyle böyleydi; ahırla seki denilen birer göz odadan ibaretti. Seki,
ahır bölümü tabanından (başıboş hayvanın oturulan yere girmemesi için) biraz
yüksekteydi. Kısacası ev hem ahırdı, hem oturma odası. Zorunluydu, ahırın sıcaklığı
sekiye geçerdi. Bu sıcaklık cümle hayvanın soluğu ve dışkısı sonucuydu!” 344 .
Güllüceyi Sel Aldı’da ev içinde geçen bölümlerde hiçbir ayrıntı verilmemiştir.
Yazar, bu romanda iç mekân ögesi olarak evden işlevsel olarak yararlanmamıştır. Ev,
birkaç yerde yemek yenirken konuşulan bir mekân olarak vardır. Ev, bir mekân ögesi
olarak ön planda değildir. Romanda ev içinde geçen önemli olaylardan biri köy
öğretmeni ve karısının misafir olarak Kâzımlara geldiği ve köylülere nasıl dans
edileceğini öğrettiği bölümdür. Burada da yazar eve ait bir ayrıntı vermez.
Lidya Gözleri Yaprak Yeşili’nde Eren’in Morbenek’e geldiği ve dedesi
Gülveli’nin evini bulduğu bölümde yazarın diğer romanlarında görmediğimiz kadar
ayrıntılı bir ev tasviriyle karşılaşırız. Bu tasvirde, Gülveli’nin destansı kişiliğiyle
yaşadığı yer arasında işlevsel bir ilişki kurulmaya çalışılmıştır:
“Gülveli’nin evi, köyün kıyısında yeni sürülmüş kara toprağın ortasında, koca
bedende küçük bir yürek gibiydi. Aşağıya doğru çayırlar uzanıyordu. Bahçenin bir
köşesinde kaynak, kedilerin oynadığı bir iplik yumağı gibi kıpır kıpırdı ve çıktığı yere
geri dönüyordu sanki!
Eve girdiğimde içim ürpermeyle dolmuştu. Evi, bir masal evi, kendimi de masal
kahramanlarından biri gibi hissetmeye başladım.
Ev büyükçe bir odaydı, salon demek belki daha doğru olurdu. Ancak ‘salon’
şehirlilere özgüydü, ‘evlik’ deniyordu burada: Dört direkli, yüksek tavanlı, tavanın
ortasında büyükçe bir pencere. Hani kibrit çöpleriyle ev yapar ya çocuklar: Önce dört
çöple kare yapılır, daraltılarak üstüne bir kare daha, sonra bir daha ve en üstte bir
pencere. Ve duvarlardan tepedeki pencereye yüksele yüksele ilginç bir tavan oluşur; işte
öyle. Direklerde buğday başağından süslükler asılıydı. Tepeden gelen ışık yetmemiş
olmalı ki evliğin bir duvarına iki pencere daha açılmış; bir yanında da yatak, yorgan,
yastıktan ikinci bir duvar oluşmuştu. Duvarın bir bölümünde raf içinde bakır tabaklar,
344 Bahadınlı, Güllüceyi Sel Aldı, s.16.