ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

158
“Bahçe Avrupa kentlerinde sık görülen türdendi. İnsanlar yazlığa gitmek
istiyordu yazları. Yazlık da genellikle kentin dışında geniş düzlüklerde, orman içinde
kurulu küçük evler, küçük bahçelerdi. Bizim bahçeyse epeyce bakımsızdı, çevredeki
bakımlı bahçeler, bahçelerdeki bakımlı evler bir günlük bizim olacak bu bahçeyi daha
da bakımsız gösteriyordu. Evse bir odaydı, tuvalet, mutfak içindeydi ama şimdi pek
kullanışlı değildi öylece bırakıldığı için” 333 .
Devekuşu Rosa adlı romanında mekân Berlin kentidir fakat, Berlin dışında
Frankfurt kenti de yer almaktadır. Berlin ile ilgili özel bir bilginin verilmediği romanda
Gül ve arkadaşlarının bir mitinge katılmak için gittikleri Frankfurt kentiyle ilgili de bir
ayrıntı yoktur. Romanda özellikle Gül ve Metin’in buluşmalarının ve konuşmalarının
gerçekleştiği mekânlar olarak parklar ve kahveler öne çıkmaktadır. Devekuşu Rosa’da
dış mekân ögelerinin iç mekân ögelerine göre daha fazla kullanılmış olduğunu görürüz.
Romanda Metin ve Gül’ün tanışmalarının ardından yaptıkları sohbetlerin büyük
bölümü parklarda gerçekleşmiştir. İkinci bölümünden sonra Metin-Gül birlikteliği
Berlin’i gezerek sürer. Bu bölümden sonra Berlin, bir kent olarak çeşitli yerleriyle ön
plana çıkar:
“Hemen her gün Berlin’in yeni bir yerini görüyorlardı, müze mi dersiniz, sergi
yeri mi, Kurfürstendamm’da olta mı, yorulunca bir kahveye girerlerdi kafe Möring’e
sözgelimi, alternatiflerin kahvesi de olabilirdi. Gemilerle kanalları dolaşırlardı.
Parklarda otururlar, ormanlarda yürürlerdi. Sinemaya, tiyatroya, kitaplıklara giderler,
kitap okurlar, sokak şenliklerine, toplantılara, yürüyüşlere katılırlar, Doğu’ya geçerler,
kimi zaman Gül’ün kimi zaman Metin’in evinde kalırlar, konuşurlar, tartışırlardı” 334 .
Devekuşu Rosa’da roman kahramanlarının parklardaki gezinti ya da sohbetleri
sırasında mekân ögelerinden benzerlikler yoluyla yararlanıldığını görürüz. Örneğin
Gül’ün bir park gezisinde gördüğü ördeklerle Andrea’nın doğulu kadın hakkında
söyledikleri arasında benzerlik kurulmuştur:
“Geniş çimenler üstünde ördekler geziniyordu, ikisi hemen önündeydi. Biri yeşil
başlı, mor boyunlu, öbürü her yanı çilli, gri ve daha küçüktü. Bu çifti daha önce
buralarda gördüğünü düşündü. Zıpkın yemiş bir balık gibi sersemdiler, oraya buraya
seğirtiyor, çığrışıyorlardı. Erkeği, yeşil başlı olanı, durdu, çimenleri gagalamaya başladı.
Arkadan gelen çilli de aynı şeyi yaptı ve ilerdeki gölcüğe doğru yürüdüler. Erkeği hafif
kanatlandı, kısa bir uçuşla gölcüğe yumuşak bir iniş yaptı, başı suya gömülür gibi oldu,
333 Yusuf Ziya Bahadınlı, age., s.33.
334 Bahadınlı, Devekuşu Rosa, s.164.