ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

Tuhaf bir soru; ama bir gerçek var, insanoğlu, yaşadığı her yeri kendine benzetmede
kararlı” 320 .
151
Güllüceyi Sel Aldı romanı Güllüce’de başlar ve burada biter. Romanda ilçe
olması sebebiyle Güllüce Köyü’nde yapılan belediye seçimleri konu edilmektedir.
Romanda köyle ilgili tasvir neredeyse yoktur ve yazar, Güllüce’nin fiziki özelliklerini
geri planda tutmuştur. Romanda Güllüce ile ilgili kısa bir tasvir vardır:
“Güllüce, bir bayır üzerine yaslanmıştı. Alt yanda söğütler, kavaklar, bostanlar;
üst yanda, köyün ortak malı olan işlenmemiş otlak vardı. Sanki aradaki dengesizliği
kapamak için yukarıya bayırın ortasına beyaz badanalı okul binaları yapılmıştı. Okulun
bahçesine dikilen yüzlerce meyva ağacı aşağıdaki yeşilliğe ‘biz de varız’ der
gibiydi” 321 .
Bahadınlı’nın Lidya Gözleri Yaprak Yeşili romanında dış mekân ögesi olarak
yine bir köy vardır: Morbenek Köyü. Morbenek Köyü, yer yer ütopik özellikler kazanan
masalsı bir yerdir. Morbenek, yazarın gerek öykülerinde gerekse Güllüceli Kâzım ve
Güllüceyi Sel Aldı romanlarında zaman zaman eleştirdiği, yozlaşan köyün karşısında
idealize edilmiş olan köydür. Morbenek Köyü, Alevîliği yozlaştırmadan yaşatan,
dayanışmanın ve birliğin öne çıktığı, sevginin neredeyse kutsal bir duygu olarak yer
ettiği bir mekândır. Romanda köyün fiziki özellikleriyle ilgili fazla bilgi yoktur.
Olayların geçtiği yerler, kısaca belirtilmiştir. Yazar köyle ya da köyün herhangi bir
yeriyle ilgili tasvir yapmamıştır. Morbenek Köyü, insanları, jandarma baskını ve ona
karşı alınan tutum, düğünü, cenazesi ve kendine özgü yaşam kültürü ile işlenmiştir.
3.3.1.2. Tarla, Bağ
Tarla ve bağlar yazarın romanlarında olayların geçtiği dış mekânlardandır. Bu
mekânlar Güllüceli Kâzım, Güllüceyi Sel Aldı ve Lidya Gözleri Yaprak Yeşili
romanlarında kullanılmıştır. Her üç romandaki köyler ortak bir özelliğe sahiptirler.
Bağcılık ve şarap üretimi bu köylerin geçim kaynaklarındandır:
“Güllüce, çevre köyler içinde bağlarıyla, şaraplarıyla ünlüdür. ‘Güllüce’ denince
ilk akla gelenlerden biri de, şaraptı. Şarap, Güllüce adıyla düşünülür, birlikte öğülür,
birlikte yerilirdi” 322 .
320 Yusuf Ziya Bahadınlı, age., s.7.
321 Bahadınlı, Güllüceli Kâzım, s.152
322 Yusuf Ziya Bahadınlı, age., s.50