ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

omanda da çeşitli sebeplerle Almanya’da yaşamak zorunda kalan politik kadroların
yaşamları anlatılır.
140
Açılın Kapılar yazarın Almanya’da yazdığı ilk romanıdır. Bahadınlı bu
romanında, bir grup Türk’ün sürgün yaşamını anlatır. Roman, Kerem Toprak adlı
roman kişisinin gözünden Almanya’da yaşayan ya da yaşamak zorunda kalan politik
insanların üzerine tutulan bir aynadır ve yaşamının bir bölümünü Almanya’da geçirmek
zorunda kalan yazarın yaşamından izler taşır.
Açılın Kapılar romanı, Decameron tarzı bir öykülemeye sahiptir. Berlin’de bir
bahçede biraraya gelen Kerem Toprak, Sümer, Metin, Orhan, Yıldız, Akçay, Yüksel,
Hasan, Engin, Sevgi, Naime Hanım, Yelda, Coşkun (asıl adı Ünal), İnge, Martin, Horst
çeşitli konuları tartışırlar. Roman kişileri, geçmişe dönük bazı olayları anlatırken içinde
yaşadıkları Alman toplumu ve kendileri ile ilgili düşüncelerini aktartırlar. Romanda
anlatıcı Kerem Toprak’tır. Yazarın kendisi olarak düşünebileceğimiz Kerem Toprak,
tartışmaların içinde fazla yer almamakla birlikte, iç monolog biçiminde düşüncelerini
aktarır. Kerem Toprak, bahçede bulunanların bir kısmı hakkında şunları aktarmaktadır:
“Orhan, o iyi bir konukseverdi ve bu duygu gözlerinde bir Samanyolu gibi
şavkıyordu. Bu içtenlikti bizi bir araya getiren belki. Tez kızıyor, tez seviyorduk, tez
üzülüyor tez seviniyorduk. Aynı dili konuşmanın bir güzelliği vardı, aynı ülkede
doğmuş olmanın. Bir de aynı şeyi isteyebilseydik, keşke her şey kebap kokusu gibi
doğal ve birleştirici olsaydı. Sonra ne olacaktı, bunu biliyorduk, bu yüzden kendimize
uyan birer siper kazmıştık. Sözgelimi ben pijamayla kalkıp gelmişim sanki ülkemden ve
kendimi hep pijamalı duyumsuyordum. Üzüntüyü belirlemenin görevi salt gözyaşlarına
verilmemişti. Orhan iyiliğin tablosunu yapıyordu gülümsemeyi fırça gibi tutarak ve
belki bu nedenle hep çiçek resmi yapıyordu. Sümer “düşünce” ile davranış arasında
köprü arıyordu. İnge’yle Yıldız’ı yakından tanıyordu Hasan, Akçay’ın söyleyişiyle
listesindekiler miydi? Yıldız’ın derdi başkaydı şimdi. Yüksel koreograflıktan başka yeni
meslekler arıyordu, yeni serüvenler için. Akçay yirmi yıldır öğrenciydi, Türkiyeli
üniversite adaylarına Almanca dersi veriyordu. Engin işinden memnundu, Alman-
yabancı ilişkilerini inceleyen bir enstitüde çalışıyordu, iyi para alıyordu, bekardı güzel
bir Alman arkadaş edinmişti yeni. Naime Hanım kebapla kuru fasulyeyle oyalanıyordu.
Sevgi’nin sabahki çekingenliği geçmiş gibiydi Coşkun’a çay ikram ediyordu, sık sık.