ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TÜRK ...

112
Durmadan resim yapıyordu, çevresinde bunca ayak, bunca söz vardı, o
görmüyordu, duymuyordu. Bitirdiğini yandaki çiçekliğe diziyordu. Gelip geçenlerden
kimileri şöyle bir bakıyor sonra içinde boya tüpleri, fırçalar olan kutuya birkaç onluk
fenik bırakıyordu. O bakmıyordu, yalnız bir genç bir havuç fırlattı kutuya gülerek, onu
gördü, ardından baktı bir süre, gülümsüyordu, ağzında sigara dudağını yaktı
yakacaktı” 282 .
“Titanik’te Dans”ta ise Berlin’de yaşayan Türklerle Alman bir ressamın
diyaloğu işlevsel olarak kullanılmıştır. Farklı iki kültürün karşılaştırıldığı bu öyküde
bahsedilen diyalog da bu karşılaştırmanın bir parçasını oluşturur.
“Sera” adlı öyküde ise öykü mekânlarından birinin atölye olması ve öykü
boyunca resimle ilgili sözcüklerden öykü kişilerinin ressam olduklarını varsayabiliriz.
Öyküde öykü kişilerinin meslekleri ile ilgili herhangi bir açıklama yapılmamış olması
da bu kanıyı pekiştirir.
2.6.2.13. Diğerleri
2.6.2.13.1. Öğrenciler
Yazarın öykülerinde yer alan öğrenci, işsiz ve mesleği belli olmayan kişileri
“diğerleri” başlığı altında inceleyeceğiz. Öğrenci, Bahadınlı’nın “Platonculuğa Paydos”,
“Sapa”, “Işıltı”, “Öyle Bir Aşk”, “Demek Çok Ağlamış” adlı öykülerinde karşımıza
çıkar. “Sapa” ve “Işıltı”da öğrenciler Almanya’da okuyan Türk çocuklarıdır. “Işıltı” adlı
öyküde öğrenciler, ailelerinin de etkisiyle okumak istemeyen, okula ve öğretmene karşı
olumsuz tiplerdir:
“Yaşar’ın yanıtını biliyordum. Ama konuşsunlar istiyordum. Özellikle bu konu
derslikte tartışılmalıydı.
‘Kitap okuyup da nolacak?’
‘Neden Yaşar?’
‘Biz nasıl olsa işçi olacağız. Onun için Almanca öğrenmeye geldik buraya.’
‘Doğru Yaşar, işçi olacaksınız, onun için de Türkçeniz gelişsin istiyoruz, bilginiz
artsın, onun için kitap okuyorsunuz.’
‘Türkçeyi bildiğimiz kadar biliyoruz, bundan sonra öğrenip ne olacak?’
282 Yusuf Ziya Bahadınlı, “Bir Ses”, Titanik’te Dans, s.10