YÜKSEK LİSANS TEZİ - Çukurova Üniversitesi

sonuçlar ekonomik büyüme motorunun daha çok yatırım ve işgücü artış hızı olduğu,
ancak uzun dönemli sürdürülebilir bir büyüme için teknolojik gelişmenin çok önemli bir
etken olduğunu göstermiştir (Mankiw-Romer-Weil, 1992, ss. 407-437).
Solow bu makalesinde tek sektörlü, standart neo- klasik iktisadi büyüme
modelinin temel varsayımlarını; ölçeğe göre getirilerin sabit olması, sermayenin
marjinal verimliliğinin azalması, teknolojinin dışsal olarak belirlenmesi, faktörler arası
ikamenin mümkün olması ve bağımsız bir yatırım fonksiyonunun bulunması (tasarruf
yatırım eşitliğinin sağlanması) şeklinde sıralamıştır (Demir, 2002, s.2).
Standart neo- klasik büyüme modelinin yukarıda özetlenen varsayımları
çerçevesinde Cobb Douglas tipi bir makroekonomik üretim fonksiyonu yardımıyla,
uzun dönemli veya durağan durum büyüme oranının “sıfır” olduğu sonucuna
ulaşılmakta; başka bir deyişle hükümet politikalarının uzun dönemli iktisadi büyüme
üzerindeki etkisi oldukça zayıf kalmaktadır. Model; kamu yatırımlarının, kişi başına
gelir ve kişi başına sermaye düzeylerini etkileyebildiğini ama reel hasılanın uzun
dönemli büyüme oranını etkileyemediğini gösterir. Oluşacak dışsal bir teknolojik
gelişme ise, sermayenin marjinal verimliliğindeki azalmaların iktisadi büyüme
üzerindeki olumsuz etkisini kısmen telafi edebilir ve bu kaçınılmaz azalmaları
geciktirebilir. Bu anlamda, neo- klasik modelde teknolojik gelişme olduğu sürece
pozitif hasıla büyüme oranları elde edilebilir. Bu sıradan modelde, nüfus dışsal olarak
belirlenen sabit bir hızla büyümekte ve kişi başına reel hasılanın asıl belirleyicisi
olmaktadır (Kibritçioğlu, 1998, s.215).
Neo- klasik büyüme modeli, sonuç itibariyle teknoloji düzeyinin bütün ülkelerde
tamamen aynı olduğu ve değişmediği varsayımı altında, gelişmekte olan ve gelişmiş
ekonomilerin uzun dönem reel büyüme oranlarının aynı uzun dönem değerine
yaklaşacağı ve bu oranın da “sıfır” olduğu sonucunu vermektedir. Bu hipotez literatürde
“yakınlaşma hipotezi” ve gelişmekte olan ülkelerin gelişmiş ekonomileri
yakalamalarına da “yakalama süreci” (catching up process) adı verilmektedir
(Kibritçioğlu,1998, s.215).
Ancak neo- klasiklerin bu varsayımlarıyla birlikte yakınsama hipotezinin temel
öngörülerinin dünya ekonomileriyle ilgili gözlemlere uymadığı ve teknolojinin dışsal ve
24