rapor

28 DAYAK
Başvuru no: 187 İskenderun,
2009
BAşvuRu TARiHi: 20.09.2011
Mayıs 2009-Eylül 2009 tarihleri arasında kısa
dönem askerlik yaptığım İskenderun Deniz Üs
Komutanlığı'nda üsteğmeni Y.A., izin alarak birlikten
ayrılacağım bir gün, astsubay KD. Üstçavuş H.’nin odasında
gideceğimi haber verdiğim anda, üstümde Fenerbahçe
forması olduğundan ‘’Nereye gidiyorsun üstündekiyle?’’
diye sordu. Oturduğu sandalyeden ayağıma
tekme attı. Beni diğer iki komutanın yanında küçük
düşürmek ve psikolojime zarar vermek suretiyle hem
üzdü, hem de askerliğe ve komutanlara karşı güvenimi
sarstı. Kendisinden şikâyetçi olmak istiyorum. Çünkü
o olayın ardından askerlik benim için çekilmez bir hale
geldi ve hala bu hakareti kendime yediremiyorum.
Başvuru no: 196 BAlıkesİr,
2004
BAşvuRu TARiHi: 22.09.2011
2004 yılında Balıkesir Çayırhisar'da 26 gün acemiliğimi
yaptım. Hayatımın en kötü yıllarıydı. Bu günleri
yaşatan, hayatımızdan, refahımızdan, huzurumuzdan
sorumlu devletimizdi ve çok koydu. Devletin bizi köle
gibi gördüğünü, devlete bile güvenilemeyeceğini düşündüm.
Soykırım gibiydi. Komutanların ellerinde
dallarla bizi öküz gibi sürmeleri; usta erlerin keyif için
süründürmeleri; revire gidenlere verilen ceza iğneleri;
atılan dayaklar, hakaretler... Neden terörist olunduğunu
çok iyi anladım. Eve dönmeme 3 gün kala usta çavuşun
attığı keyif dayağı, şikâyet etmediğim komutan
kalmamasına rağmen, suçlu benmişim gibi hakaret
edilmesi, umursanmaması, değer verilmemesi…
Canları sıkıldıkça
günde 3 veya
5 defa mıntıka
temİzlİĞİ altında
korİdora çaĞırırlar,
temİzlettİrİrler,
döverler, söverler,
koĞUŞa atarlar.
Başvuru no: 255 eskİŞehİr,
2002
BAşvuRu TARiHi: 15.10.2011
Yer 2.sınıf askeri ceza evi, Eskişehir. Suçum firar, ama
vatan hainliğinden değil, açlıktan yoksulluktan firar. 2
aylık evliydim. Ceza evine girdiğim an dayakla tanıştım.
Öyle böyle değil, sabah saat 5’te kaldırırlar. Konuşmak
yasak. Canları sıkıldıkça günde 3 veya 5 defa
mıntıka temizliği altında koridora çağırırlar, temizlettirirler,
döverler, söverler, koğuşa atarlar. İnanın size
küfür etmek ya da dövmek, işkence etmek için o kadar
çok sebepleri var ki şaşarsınız. Şu an bile o yıllar aklıma
gelince gözlerim doluyor. Ne yazık ki hala firardayım ve
avukat tuttum. Bir kulağımda işitme kaybı var. Yani hiç
duymuyor, sinir damarı kopmuş.
Başvuru no: 364 denİzlİ,
2007
BAşvuRu TARiHi: 12.12.2011
Askere alındığım zaman insan olmadığımı 5 gün içinde
öğrendim. Sadece yediğin küfür ve hakarete bile
cevap verdiysen direk diskoya ve askeri mahkemeye
gönderiyorlar askeriyede. Girdik de hemen. Eşimin de
Türkiye’de olması sebebiyle, -eşim İsveçli-, bin türlü
mazeretle 10 güne yakın izin hakkımı kulandım. Ama
ailemi ve çocuklarımı güvence altına almam gerekti.
Devlet beni askere almıştı ama ailemin durumu devletin
sorunu değildi. Ailen var, çocukların var, açsın,
maddi durumun yok. Sadece kendi askeri kanunları
var, insani durumlarına önem veren kimse yok.
Kısacası 17 gün izin tecavüzü suçu işledim ve beni teslim
olduğum gün Isparta askeri mahkemesine sevk etiler.
1 asker ve 1 uzman çavuş ile gece trenle Isparta’ya
vardık. Sabah hemen askeri mahkemeye çıktım. Durumumu
anlattım, ama ne fayda. Hemen beni Isparta
askeri ceza evine götürdüler. Orada benim gibi askerlik
yapmakta olan bir gardiyana teslim ettiler.
Gardiyanlar beni soyunma odasına götürerek soyunmamı
söylediler. Anadan doğma bir şekilde. Bir şey
söylüyorlar, tekme tokat giriyorlar, ta ki anadan doğma
soyunana kadar. Anneye, bacıya, eşe hakaretler... Ne
mümkündür ki cevap veresin. Cevap verirsen o zaman
bütün işkenceyi kapıda görüyorsun. Susuyorsun. Anadan
doğma soyunduktan sonra ellerini kıçına sokuyorlar,
copla bakıyorlar bir şey var mı diye.