akne vulgarisin topikal tedavisinde tretinoin, eritromisin ve tretinoin + ...

ülkemizde durum farklı gelişmiş, 1998 yılında, önce topikal eritromisin ile benzoil peroksit jel
kombinasyonu, 2000 yılında ise topikal eritromisin formülasyonu kullanıma sunulmuştur.
Ergin ve ark. (67) aknelilerde P. acnes ve eritromisin direncini araştıran üç yıllık bir
çalışma yapmışlar ve ülkemizde eritromisin direncinin, henüz yok denilecek kadar az, ancak
giderek artmakta olduğunu bulmuşlar ve eritromisin direncinin, kombine formülasyonların
kullanımı ile de ortaya çıkabileceğini ileri sürmüşlerdir. Bizim çalışmamızda eritromisinin tek
başına kullanımında noninflamatuvar lezyonlarda %20.43, inflamatuvar lezyonlarda %66.67
ve toplam lezyon sayısında %23.53 azalma tespit edildi. İnflamatuar lezyonlar üzerindeki
yüksek başarı oranı, ülkemizde henüz eritromisin direncinin fazla olmadığı şeklinde
yorumlanabilir.
Akne vulgarisin topikal tedavisinde bir diğer seçenek, topikal retinoik asit türevleridir.
Grosshans ve ark. (68), 105 hasta üzerinde üç ay süren bir çalışmada, %0.1 adapalen ve
%0.025 tretinoinin etkilerini karşılaştırmışlar; birinci ayda, adapalen grubunda, toplam lezyon
sayısında %42.3, tretinoin grubunda %34.1; üçüncü ayda, adapalen grubunda %56.3, tretinoin
grubunda %72.4 oranında azalma tespit etmişler, ancak istatistiksel olarak anlamlı bir fark
bulmamışlardır.
Ellis ve ark. (69), 297 hasta üzerinde yaptıkları bir çalışmada, %0.1 adapalen ve
%0.025 tretinoinin etkilerini karşılaştırmışlar, üç ay sonunda, adapalen grubunda
noninflamatuvar lezyon sayısında %57, tretinoin grubunda %54; inflamatuvar lezyon
sayısında adapalen grubunda %47, tretinoin grubunda %50 ve toplamda ise adapalen
grubunda %54, tretinoin grubunda ise %52’lik bir azalma saptamışlardır. Bu çalışmada da
ilaçlar arasında etkinlik bakımından anlamlı bir fark bulunmamıştır.
Shalita ve ark. (70), 323 hasta üzerinde yaptıkları bir çalışmada %0.025 tretinoin ve
%0.1 adapalenin etkinliğini karşılaştırmışlar; 12 haftanın sonunda adapalen alan grupta
noninflamatuvar lezyon sayısında %46, tretinoin alan grupta %33; inflamatuvar lezyon
sayısında adapalen alan grupta %48, tretinoin alan grupta %38; toplamda ise adapalen alan
grupta %49, tretinoin alan grupta %37’lik bir azalma tespit etmişlerdir. Noninflamatuvar ve
toplam lezyonlar üzerinde, adapalen tretinoine göre anlamlı derece daha etkin bulunmuş, fakat
inflamatuvar lezyonlar açısından anlamlı fark saptanmamıştır.
Berger ve ark. (71), 178 hasta üzerinde, %0.04 tretinoin jel ile 12 hafta süren, çift kör,
randomize, çok merkezli bir çalışma yapmışlar; 12 haftanın sonunda noninflamatuvar,
inflamatuvar ve toplam lezyon sayısında sırasıyla tretinoinle %33.6, % 38.2 ve %35.5;
plaseboyla sırasıyla %20.4, %19.2 ve %20.9 azalma tespit etmişlerdir. Buna göre tretinoinin
42