türk bankacılık sstemnde aktf pasf yönetm ve pyasa rsk

Sıralanan bu unsurların bir bankanın likidite riski yönetimi stratejisinin genel
çerçevesini çizdiğini, her bankanın bu stratejiyi kendi ihtiyaçları doğrultusunda
detaylandırması gerektiğini bir kez daha hatırlatmak gerekir.
1.2. Likidite Riski Ölçüm Teknikleri
Bir bankanın likidite riskini sayısallaştırmak, gerek veri gereksinimi ve yönetimi
gerekse modelleme anlamında zor bir iştir. Bu sayısallaştırma süreci hemen her
aşamasında bir varsayım ya da tahmin gerektirir. Kullanılan varsayımlar bankanın
likidite riskini ölçme sürecini finans dünyasının gerçeklerinden uzaklaştırma riski
taşırken, kullanılan tahmin yöntemlerinin sapmasının yüksek olması da sonuçları
güvenilmez kılabilir. Bu anlamda bir bankanın likidite riskini tam ve doğru olarak
ölçmenin sihirli bir formülü yoktur. Bu nedenle her bankanın likidite riski ölçümünü
farklı metodolojilere dayanan birden çok analizle ve bu analizlerin getirdiği farklı bakış
açılarıyla ölçümlemeye çalışması daha doğru bir yaklaşım olacaktır. Bu farklı
metodolojiler aşağıda kısaca açıklanmıştır.
1.2.1. Statik Analizler
Statik analizler, bankanın, analizin yapıldığı tarih itibarıyla fotoğrafını çekmeye
çalışan, gelecekteki olası iç ve dış faktörlerin bilanço üzerindeki etkilerini dikkate
almayan analizlerdir. Bu yönüyle eksik bir bilgi ve raporlama kaynağıdır demek yanlış
olmaz. Bu eksiklik, bu grupta yer alan analizlerin iki temel varsayıma dayanmasından
kaynaklanır.
Bu varsayımlardan bir tanesi, bankanın, analizin yapıldığı tarih itibarıyla
işlemlerine son verdiği ya da bir başka anlatım biçimiyle tasfiye sürecine girdiği
varsayımıdır. Bankanın tasfiye sürecinde olduğunu varsaymak; bankanın bilançosunu
18