fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Tâ akflam nemâz›na kadar bu hâlde hayret içinde kald›m. O
vaktde Hadîce, beni aratmak için her tarafa adamlar göndermifl.
Onlardan ba’z›lar› gelip beni buldular. Cebrâîl görünmez
oldu. Hadîcenin “rad›yallahü anhâ” yan›na geldim.
Üzerimde hayret hâli ve vücûdumda titreme vard›. Hadîcenin
dizine dayand›m ve hâlimi anlatd›m. Kâhin olmakdan
korkuyorum dedim. Hadîce “rad›yallahü anhâ”, Allahü teâlâ
korusun! Allahü teâlâ senin hakk›nda hayr murâd etmifldir.
Ümmîd ediyorum ki sen, bu ümmetin Peygamberi olacaks›n,
dedi. Sonra hazret-i Hadîce, amcas›n›n o¤lu ve eski
kitâblar› okumufl olan Varaka bin Nevfelin yan›na gitdi. Resûlullah›n
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” ahvâlini söyledi.
Varaka bin Nevfel anlat›lanlar› dinledikden sonra, nefsim
kudretinde olan Allahü teâlâ hakk› için, e¤er bu söylediklerin
do¤ru ise, Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem” bu
ümmetin Peygamberidir. Mûsâya “aleyhisselâm” gelen Nâmûs-u
Ekber “Cebrâîl aleyhisselâm” ona da gelmifldir. Dahâ
sonra Varaka bin Nevfel, Muhammed aleyhisselâm› Kâ’benin
yan›nda gördü ve bafl›ndan geçenleri bana anlat dedi. O
da anlatd›. Yemîn ederek dedi ki: Sana gelen Nâmûs-u Ekberdir.
O sana ilâhî hükmleri getirecekdir. Nitekim, Mûsâya
da “aleyhisselâm” getirdi. Sen bu ümmetin Peygamberisin.
Sana kavminden elemler gelecek. Seni memleketinden ç›karacaklar.
Bir tâife sana yard›m edecekdir. E¤er ömrüm vefâ
ederse, sana elimle, dilimle, mal›mla ve can›mla yard›m ederim!
Sonra hazret-i Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem”
mubârek bafl›ndan öpdü. Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” kalbi mutmein bir hâlde hazret-i Hadîcenin “rad›yallahü
anhâ” evine geldi.
¥ Hâdiselerden biri de Eksem bin Sayfî k›ssas›d›r: Hazret-i
Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem” peygamberli¤ini
iflitince, gidip görmek istedi. Kavmi onun gidece¤ini
duyunca, sen bizim büyü¤ümüzsün, hafîflik yapma. Kavminden
iki kifli gönder, gidip o Resûlün “sallallahü aleyhi ve sellem”
ahlâk›n›, sözlerini, hâllerini görüp gelsinler, dediler. ‹ki
kifli gönderdi. Gidip dönünce, Resûlullah›n “sallallahü aley-
– 97 – fievâhid-ün Nübüvve - F:7