fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

sahîfe ç›kard›. Bunu oku dedi. Onda flöyle yaz›l› idi: O ay
yüzlü Nebî zuhûr edince, azîz ve celîl olan Allahü teâlâya
da’vet eder. Ona muhâlefet edenleri, beldeler, da¤lar ve vâdiler
kabûl etmez. O Tihâme topraklar›ndan, Mekkeden ç›kacakd›r.
O bulutlar üzerinde görünen ay gibidir. O do¤ru
sözlüdür. Susmas› hikmetlidir. Sultânlar Ona boyun e¤er.
Kapal› fleyler Ona aç›k olur.
Bundan sonra benden ayr›l›p gitmek istedi. Ete¤inden
tutdum. Görüflüp konuflmam›z› nasîb eden Allahü teâlâ hakk›
için söyle, ne yirsin, ne içersin, dedim. Benim yiyece¤im flu
tepelerin otlar›d›r. Suyum ya¤mur suyudur, dedi. Sonra
onunla vedâlafl›p ayr›ld›m. ‹ki sene Hadramutda kald›m. Geri
dönerken o yere yine u¤rad›m. Oras› yeflil bir yer olmufl ve
bir ›rmak ak›yordu. Oraya bir de kabr yap›lm›fld›. Kad›nlardan
bir topluluk vard›. Onlara Kelâl bin Yegûs ne oldu diye
sordum. Vefât etdi, flu kabr onun kabridir, dediler. Kabrinin
bafl›nda bir tafl vard›. O tafl›n üzerinde flöyle yaz›l›yd›: Âd›n
kuyusunu bütün gücümle kazmaya bafllad›m. Nihâyet ben de
Iyâs gibi, o kuyunun dibine ulafld›m. Bal gibi tatl› ve pek lezzetli
olan suyu buldum. O su ile su ihtiyâc›m› giderdim. Ancak
kuyuyu iyice kazma iflini temâmlayamad›m. Çünki, dostlar›m
bana s›k›nt› verdi. Elimde âlet azd›. Tafllar aras›nda
kald›m. Toprakla u¤raflmak beni yidi bitirdi.
Bunlar› anlat›nca, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
a¤lad› ve buyurdu ki: Allahü teâlâ Abd-i Kelâl bin Yegûsa
rahmet eylesin. O k›yâmet gününde tek bir ümmet olarak
kalkacakd›r. [Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâm›n
hilye-i se’âdeti ve güzel ahlâk›, (Se’âdet-i Ebediyye) kitâb›nda
ve ayr›ca mu’cizeleri, fazîletleri, güzel ahlâk ve âdetleri;
(Herkese Lâz›m Olan Îmân) kitâb›nda mufassal olarak
anlat›lm›fld›r. Lütfen oralardan da okuyunuz!]
– 95 –