fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

luluk, Ona karfl› gâlib gelemez” dedi. Sabâh oldu¤unda sevincimden
devemi unutmufldum. Yola ç›k›p yürümeye bafllad›m.
Bir yere geldim. Bir de bakd›m ki, Kus bin Sa’îde bir
a¤aç alt›nda oturmufl, elindeki bastonunu bir tafla vurarak
cenk fli’ri okuyordu. Yan›na yaklafl›p selâm verdim. Selâma
cevâb verdi. Orada bir çeflme ve iki kabr ve iki kabrin aras›nda
bir mescid vard›. Yan›nda iki dâne de aslan vard›. Aslanlar
teberrüken kendilerini ona sürerlerdi. Aslanlardan biri
oradaki çeflmeye su içmeye giderken, di¤eri de pefline düfldü.
Kus bin Sa’îde elindeki bastonu arkadaki aslana vurup, sen
dur, senden önce giden su içip gelsin, sonra da sen git, dedi.
Önce giden aslan su içip gelince, beklemekde olan di¤er aslan
gidip, su içdi. Bu kabrler kimin kabridir diye sordum. Benim
iki arkadafl›m vard›. Burada benimle birlikde Allahü teâlâya
ibâdet ederlerdi ve Ona aslâ flirk koflmazlard›. Onlar
vefât etdiler. Bu iki kabr onlar›n kabrleridir. Ben de burada
onlara kavuflma zemân›m› bekliyorum, dedi.
¥ Zeyd bin Amr ve Varaka bin Nevfel hak din aramak
için Musulda bir râhibe gitdiler. Varaka bin Nevfel nasrânî
oldu. Zeyd bin Amr nasrânîli¤i uygun bulmad› ve kabûl etmedi.
Oradan ayr›l›p yola devâm etdi. Baflka bir râhibe u¤rad›.
Râhib nereden geliyorsun diye sorunca, hazret-i ‹brâhîmin
yapm›fl oldu¤u Kâ’beden geliyorum, dedi. Niçin oradan
ayr›l›p yola ç›kd›n deyince de, hak din aramak için ayr›ld›m,
dedi. Bunun üzerine râhib ona, hemen geri dön, senin arad›-
¤›n hak din yak›nda sizin memleketinizde zuhûr edecekdir,
dedi. Zeyd bin Amr, hazret-i Muhammedin “sallallahü aleyhi
ve sellem” peygamberli¤inin bildirilmesinden önce öldürülmüfldür.
Allahü teâlân›n bir oldu¤una, îmâna, k›yâmet
gününe dâir çok fli’rleri vard›r. Sa’îd bin Zeyd “rad›yallahü
anh” flöyle demifldir: Ben ve Ömer bin Hattâb “rad›yallahü
anh” Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” Zeyd bin
Amr›n hâlini sorduk. Buyurdu ki: “O k›yâmet günü tek bir
ümmet olarak kalkacakd›r”.
¥ Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” Peygamberli-
¤ini müjdeleyen hâdiselerden biri de Abd-i Kelâl bin Yegûs
– 92 –