fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lamam›fld›r. Onun gözlerinde hastal›k sebebiyle olmayan bir
k›rm›z›l›k var m›d›r diye sordu. Meysere evet vard›r deyince,
O âh›r zemân Peygamberidir ve Hâtem-ül-enbiyâd›r. Ne
olayd›, Onun peygamberli¤i zemân›na kadar yaflasayd›m ve
islâma girip Ona tâbi’ olsayd›m, dedi.
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Meysere ile
fiâm seferine ç›kd›. Bu seferde al›fl-verifl yapd›¤› bir kimseyle
aralar›nda anlaflmazl›k ç›kd›. O kimse do¤ru söylüyorsan
Lât ve Uzzaya and iç dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem”, Ben Lât ve Uzza ad›na aslâ yemîn etmem. Bana göre
onlardan dahâ kötü fley yokdur, buyurdu. Bunun üzerine
o flahs, sen Harem ehlinden misin diye sorunca, evet buyurdu.
O flahs Meysere ile tenhâ bir yerde iken, ona vallahi senin
bu yol arkadafl›n Hak Sübhânehü ve teâlân›n Peygamberidir.
O Hâtem-ül-enbiyâd›r. Meysere bu sözleri duyunca,
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” hürmetini ve ikrâm›n›
artd›rd›. Ona hizmetde çok dikkatli davrand›.
¥ fiâm seferinden dönüflde, Merrüzzahrâna geldiler. Kervânda
hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk da vard›. Meysereye kervân›n
dönüflünü müjdelemek için Muhammedi “sallallahü
aleyhi ve sellem” hazret-i Hadîceye gönder dedi. Meysere
kabûl edip, hazret-i Resûlullah› “sallallahü aleyhi ve sellem”
gönderdi. Kâfilede Ebû Cehl de vard›. Muhammedin “sallallahü
aleyhi ve sellem” yafl› küçükdür. Baflka birisini gönderelim,
dedi. Meysere, yafl› küçük ama çok akll›d›r, dedi. Hazret-i
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” müjdeci olarak
gitmek üzere yola ç›kd›. Bir müddet gitdikden sonra, deve
üzerinde uyudu. Deve yoldan ç›kd›. Allahü teâlâ Cebrâîl
aleyhisselâma devenin yular›ndan tutup, do¤ru yola çek. Üç
günlük yolu bir günde kat’eyle diye emr buyurdu. Cebrâîl
aleyhisselâm da öyle yapd›. Bu ma’nâda Allahü teâlâ [Duhâ
sûresi 7.ci âyetinde meâlen] (Seni flafl›rm›fl bulup, do¤ru yola
erifldirmedi mi) buyurdu. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” o gün Meyserenin mektûbunu hazret-i Hadîceye
ulafld›rd›. Ayn› gün tekrâr geri döndü. Kervâna yaklafl›nca
Ebû Cehl uzakdan görüp, sevindi. Ey Meysere benim sözü-
– 88 –