fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

çok bak›p düflündüler. Sonra birbirlerine, bu ümmetin Peygamberidir.
Bu Medîne flehri bunun hicret edece¤i yerdir.
Bu flehrde savafllar›n olmas›na az kald›, dediler.
¥ Medîneden Mekkeye dönerlerken Ebvâ denilen yerde,
hazret-i Âmine hastaland›. Hazret-i Muhammed “sallallahü
aleyhi ve sellem” annesinin bafl› ucunda oturmufldu. Bir ara
hazret-i Âmine kendinden geçdi. Bir müddet sonra kendine
geldi. O¤lu Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek
yüzüne bakd› ve birkaç beyt okudu. fiu beytler onlardand›r:
Yüce Allah bereketler versin sana,
E¤er do¤ru ç›karsa gördü¤üm rü’yâ.
Sen peygamber olacaks›n insanlara,
Celîl ve kerîm olan Allah kat›nda.
Hazret-i Âmine bu fli’ri okudukdan sonra flöyle dedi: Yaflayan
herkes ölecekdir. Yeni olan herfley eskiyecekdir. E¤er
ben ölürsem gam yimem. Ad›m âlemde dâimâ an›l›r. Çünki,
böyle pâk ve mubârek bir evlâd yâdigâr b›rakd›m. Hazret-i
Âmine vefât edince, cinnîlerin a¤lama sesleri iflitildi ve ta’ziye
için flu beytleri okuyorlard›:
A¤las›n iffetli genç k›zlar Âmineye,
Anne olmakla flereflendi, Peygambere.
Abdüllah›n zevcesi, yak›n›d›r hem de,
Vakârl› hem sâhib-i minber Medînede.
¥ Hazret-i Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem” do¤dukdan
sonra, Seyf ibni Zilyezen, Habeflistan› ald›. Abdülmuttalib,
Veheb bin Abdi Menâf ve Kureyfl kabîlesinin di¤er
ileri gelenleri Zilyezeni tebrîk için Yemene gitdiler. Müsâade
al›p içeri girdiklerinde, Abdülmuttalib pâdiflâh›n yak›n›na
oturdu. Konuflmak için izn istedi ve gâyet fâsih bir ifâde
ile pâdiflâh› tebrîk etdi. Düâlar yapd› ve medhiyede bulundu.
Bu durum pâdiflâh›n çok hofluna gitdi ve sen kimsin diye sordu.
Abdülmuttalib de ben Hâflimo¤ullar›ndan›m dedi. fiâh
dahâ çok ikrâm edip, onu yan›na oturtdu ve Kureyfl kabîle-
– 80 –