fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

öpdüler ve ey Allahü teâlân›n Habîbi, korkma. Bir bilsen sana
ne se’âdetler ve ihsânlar verilmifldir, dediler ve havâda
uçup gökün ortas›ndan içeri girdiler. ‹sterseniz size içeri girdikleri
yeri göstereyim, dedi.
¥ Yine Halîme hâtun anlatm›fld›r: Muhammedden “sallallahü
aleyhi ve sellem” gördü¤üm hâlleri halka anlat›yordum.
Bana bu çocu¤u bir kâhine götür, belki cinnîlerin te’sîrinde
kalm›fld›r, dediler. Bunun üzerine Onu bir kâhine götürdüm.
Onda gördü¤üm hâlleri temâmen anlatd›m. Kâhin
bunlar› dinleyince, hemen yerinden kalk›p: Ey arablar! Geliniz,
bafl›n›za bir belâ gelmek üzeredir. Ona flimdiden engel
olunuz! Bu çocu¤u öldürünüz. E¤er öldürmezseniz, büyüyünce
dîninizi b›rak›n deyip, sizi hiç iflitmedi¤iniz ve tasavvur
etmedi¤iniz bir dîne da’vet edecek diye ba¤›rmaya bafllad›.
Bu sözleri duyunca, Muhammedin “sallallahü aleyhi ve sellem”
elinden tutup çekdim. Kâhine as›l seni bir kâhine götürmek
lâz›m. Sen delirmiflsin. E¤er böyle saçma sapan konuflaca¤›n›
bilseydim, sana aslâ gelmezdim. Ben o¤lumu öldürtmem,
ama seni öldürmek gerekir, dedim. Sonra Muhammedi
“sallallahü aleyhi ve sellem” al›p evime döndüm.
¥ Halîme hâtun flöyle demifldir: Bu hâdiselerden sonra
çok korkmaya bafllad›m. Muhammedi “sallallahü aleyhi ve
sellem” Mekkeye götürüp, emâneti teslîm etmek istedim.
Mekkeye do¤ru yola ç›kmak üzere iken bir nidâ iflitdim,
flöyle diyordu: Ey Mekke vâdisi, sana âfiyet olsun. Bundan
sonra, yakîn nûru ve dînin cemâli, kemâli ikbâl ve Allahü
teâlân›n sevgilisi sana dönecekdir. Sonra merkebe binip
Muhammedi “sallallahü aleyhi ve sellem” Mekkeye ulafld›rd›m.
Bir topluluk gördüm. Muhammedi “sallallahü aleyhi
ve sellem” onlar›n yan›na b›rakd›m. Ba’z› mühim ifllerimi
yapmaya gitdim. Âniden kula¤›ma korkulu bir ses geldi.
Acele geri döndüm. Muhammedi “sallallahü aleyhi ve sellem”
b›rakd›¤›m yerde bulamad›m. Yan›na b›rakd›¤›m
kimselere sordum. Nereye gitdi¤ini söylemediler. A¤lay›p
feryâd ederek, âh Muhammed! Vah Muhammed diyordum.
Âniden karfl›ma za’îf, ince uzun boylu bir ihtiyâr ç›k-
– 77 –