fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

k›z› hazret-i Âmineye nasîb oldu. ‹nflâallah bu husûs anlat›lacakd›r.
¥ fiâmda yehûdî âlimlerinden birinin yan›nda beyâz yünden
bir cübbe vard›. Bu cübbeye Yahyâ bin Zekeriyyâ aleyhimesselâm›n
kan› bulaflm›fld›. Önceki mukaddes kitâblarda,
bu h›rkadaki kuruyan kan›n damla hâlinde ak›p, cübbe bembeyâz
olunca, Muhammed aleyhisselâm›n babas› Abdüllah
dünyâya gelecekdir diye okumufllard›. Bir gün h›rkadaki kan
lekelerinin damla hâlinde akd›¤›n› ve cübbenin bembeyâz
hâle geldi¤ini gördüler. Anlad›lar ki, hazret-i Abdüllah dünyâya
geldi. Aradan epeyce zemân geçdikden sonra, Kureyfl
kabîlesinden bir gurub kimse, ticâret için fiâma gitdiler. Yehûdî
âlimleri bunlardan Abdüllah bin Abdülmuttalibin hâlini
sordu. Onlar da, Onun güzelli¤inden, üstün ahlâk›ndan ve
aln›nda parl›yan nûrdan bahsetdiler. Yehûdî âlimleri: O nûr
Abdüllah›n nûru de¤il, bilâkis Muhammedin nûrudur. Onun
sebebiyle Abdüllah›n aln›nda parl›yor. Muhammed aleyhisselâm
bütün putlar› k›racakd›r, dediler. Kureyflliler bu sözleri
iflitince ve önceden bu alâmetleri gördükleri için, Kâ’benin
Rabbi hakk› için yehûdî âlimleri do¤ru söylüyor diyerek, onlar›n
anlatd›klar›n› tasdîk etdiler.
¥ Yehûdîler, hazret-i Abdüllah›n do¤du¤unu kesin ö¤rendiler.
Sonra sihrbâzlar›ndan ve ileri gelenlerinden yetmifl
kiflilik bir kâfile ile Mekkeye gidip, hazret-i Abdüllah›
öldürmek için karar verdiler. Gece yürüyüp, gündüz saklanarak
Mekke civâr›na ulafld›lar. Gizlenip f›rsat beklediler.
Hazret-i Abdüllah Mekke d›fl›na avlanmaya ç›k›nca, onu öldüreceklerdi.
Bir gün, hazret-i Abdüllah›, Mekke vâdîlerinden
birinde gördüler. Öldürmek için harekete geçdiler.
Mekke halk›ndan Veheb bin Abdi Menâf bu durumdan haberdâr
oldu ve gayretine dokundu. Kureyflin eflrâf›ndan birini
yehûdî tâifesinin öldürmesi revâm›d›r diyerek, adamlar›n›
toplay›p, Abdüllah› kurtarmaya gitdi. Oraya var›nca,
gökden insanlara benzemeyen bir tâife indi¤ini ve yehûdîleri
darmada¤›n etdiklerini ve bu husûsda çok gayret gösterdiklerini
gördüler. Veheb bin Abdi Menâf bunlar› görünce
– 62 –