fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Ebû Tâlib bu hâdiseyi devâml› anlat›rd› ve o a¤aç Ebûl Kâs›m
Muhammed-ül-Emîndir, derdi. Ebû Tâlibe, öyleyse neden
îmân etmiyorsun, dediklerinde, ayblanmakdan korkuyorum
diye cevâb verirdi.
¥ Abdülmuttalib Yemene gitmifldi. Yehûdî âlimlerinden
biri onu görüp, hangi kabîledensin diye sordu. Kureyfl kabîlesindenim
deyince, hangi kolundans›n, dedi. Hâflimo¤ullar›
kolundan›m, dedi. Bunun üzerine iki a’zâna bakmama müsâade
edermisin dedi. Abdülmuttalib edeb yerleri hâriç müsâade
etdi. Yehûdî âlimi, burnuna ve ellerine bakay›m, dedi.
Bakd› ve senin bir elinde pâdiflâhl›k ve meliklik alâmeti ve
burnunda da peygamberlik alâmeti görünüyor, dedi. Sonra
evlimisin diye sordu. Hây›r, dedi. Öyleyse Benî Zühre kabîlesinden
bir k›zla evlen, dedi. Abdülmuttalib, Yemenden dönünce
Benî Zühre kabîlesinden Vehebin k›z› Hâle ile evlendi.
¥ Hâricetebnî Abdüllah bin Ka’b bin Mâlik babas›n›n
flöyle anlatd›¤›n› nakl etmifldir: Kavmimizin yafll›lar›ndan bir
gurubla umre yapmak için Mekkeye gidiyorduk. Yolda bir
yehûdî tüccâr› da bize kat›ld›. Mekkeye vard›k. Abdülmuttalibi
gören yehûdî dedi ki: Biz de¤iflikli¤e u¤ramam›fl kitâblar›m›zda
okuduk. Bu kiflinin neslinden bir peygamber gelecekdir.
O ve Onun kavmi bizi, Âd kavmini öldürdükleri gibi
öldüreceklerdir.
¥ Âdem aleyhisselâm insanlar›n ilkidir. Di¤er insanlar
onun evlâd›d›rlar. Onun sulbünde zerreler olarak toplu hâlde
bulunuyorlard›. Muhammed aleyhisselâm›n cismânî bedeninin
maddesi olan zerre de onun sulbünde idi. Bu sebeble
Âdem aleyhisselâm›n mubârek yüzünde devâml› bir nûr
parlard›. Bu nûr hazret-i Havvâya, Ondan da hazret-i fiît
[fiis] aleyhisselâma geçdi. Böylece temiz babalardan temiz
analara geçerek, Abdüllah bin Abdülmuttalib bin Hâflime
kadar ulafld›. Bu zerre ona ulafl›nca da aln›nda bir nûr parlad›.
Onda öyle bir güzellik hâs›l oldu ki, bütün Kureyfl k›zlar›
onunla evlenmek istedi. Fekat o devlet ve se’âdet Vehebin
– 61 –