fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

gamber gönderilecek, o mülkü alacakd›r, dedi. O peygamber
hangi kavmdendir, dedi. Gâlib bin Lüveyy o¤ullar›ndand›r.
Din, o peygamberle son bulur. Mülk Onun kavmine kal›r,
dedi. Melik, dünyân›n sonu gelir mi diye sorunca, evet bir
gün insanlar bir yerde, ya’nî mahflerde toplan›r ve ifllerine
göre karfl›l›k verilir, dedi. Kâhin Satîh sözlerini bitirdikden
sonra kâhin fi›k geldi. O da kâhin Satîhin söylediklerini aynen
söyledi. Bunun üzerine Melik âilesini ve yak›nlar›n› Iraka
gönderdi. Acem meliklerine bir mektûb yazarak onlara
sâhib ç›kmalar›n› istedi. Acem melikleri onlar› Hîre denilen
yere yerlefldirdiler. Nu’mân bin Münzîr o Melikin evlâd›ndand›r.
¥ Abdülmuttalib flöyle anlatm›fld›r: Evimde uyurken, bir
rü’yâ gördüm ve çok korkdum. Ta’bîri için Kureyflin kâhinine
gitdim. Bana bak›p; efendimize acabâ ne oldu da yüzünün
rengi de¤ifldi, bafl›na bir ifl mi geldi, dedi. Rü’yâmda flöyle
gördüm diyerek rü’yâm› anlatmaya bafllad›m: Yerden göklere
yükselen bir a¤aç gördüm. Dallar› do¤u ve bat›ya ulafl›yordu.
O a¤açdan dahâ parlak bir nûr görmedim. Güneflden
yetmifl def’a parlak idi. Arablar ve acemler ona do¤ru secde
ediyordu. A¤ac›n büyüklü¤ü, nûru ve yüksekli¤i gitdikce art›yordu.
Ba’zan gözden kayboluyor, ba’zan a盤a ç›k›yordu.
Kureyfl kabîlesinden bir k›sm› bu a¤ac›n dallar›na sar›l›yordu.
Bir k›sm› ise o a¤ac› kesmeye çal›fl›yordu. Onun gibisini
hiç görmedi¤im güzel yüzlü bir genç, gelip a¤ac› kesmek isteyenlere
engel oluyordu. Bir k›sm›n›n arkas›ndan tutup çekiyor,
bir k›sm›n›n da gözüne ›fl›k sal›yordu. Ben o a¤acdan
nasîbimi almak için elimi uzatd›m ve oradaki gence, bu nûr
kimlere nasîb olur, dedim. Senden önce bu a¤ac›n dallar›na
yap›flanlar nasîblenirler, dedi. Sonra korku ile uyand›m. Ben
bunlar› kâhine anlat›nca, kâhinin rengi de¤ifldi ve e¤er sen
bu rü’yây› gerçekden görmüflsen, senin neslinden bir o¤ul
gelecek, do¤udan bat›ya kadar heryere hâkim olacak, bütün
insanlar ona ita’ât edecekdir, dedi. Sonra Abdülmuttalibin
yan›nda bulunan o¤lu Ebû Tâlibe bak›p, o sen olmayas›n,
dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” zuhûr edince,
– 60 –