fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

“rad›yallahü anh” huzûruna var›nca olanlar› aynen anlatd›k.
Hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü anh” a¤lad› ve e¤er Allahü
teâlâ ona iyilik ve hayr verse idi, dedi¤ini elbette yapard›,
dedi. Sonra buyurdu ki: Nasârân›n ve yehûdîlerin Tevrât
ve ‹ncîlde, Resûlullah›n s›fatlar›n› okuduklar›n› Resûlullah
“aleyhisselâm” bildirdi. Bu husûsda Allahü teâlâ [A’râf sûresi
157.ci âyetinde meâlen] (Yanlar›ndaki Tevrât ve ‹ncîlde
yaz›l› bulduklar› o ümmî peygambere uyanlara o peygamber
iyili¤i emr eder, onlar› kötülükden sak›nd›r›r...) buyurdu.
¥ ‹skenderiyyede bir tafl bulundu. Üzerinde flöyle yaz›yordu:
Ben fieddâd bin Âd›m. Denize bir hazîne b›rakd›m.
Bunu ancak ümmet-i Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve
sellem” ç›kar›r.
¥ fieyh Muhyiddîn-i Arabî “kuddise sirruh” (Fütûhât-›
Mekkiyye) adl› kitâb›n›n sonunda flöyle nakl etmifldir: Ebûl
Abbâs Ca’fer bin Muhammed Huldî flöyle anlatm›fld›r. Hazret-i
Cüneyd “kuddise sirruh” ile Hicâza gidiyorduk. Tûr-i
Sînâ da¤›na var›nca, hazret-i Cüneyd da¤a ç›kd›. Biz de
onunla birlikde ç›kd›k. Mûsâ aleyhisselâm›n durdu¤u makâmda
durdu. Üzerimizi o makâm›n heybeti kaplad›. Yan›m›zda
bir kimse dahâ vard›. Hazret-i Cüneyd ona bir fli’r oku
dedi, o da flu fli’re bafllad›:
Aflk kemâle erdikden sonra,
Gözleri kamafld›ran bir flimflek çakd›.
fii’ri sonuna kadar okuyup bitirdi. Bunun üzerine hazreti
Cüneyd tevâcüde (Simâ’ya) bafllad›. Biz de bafllad›k. Yerdemiyiz,
gökde miyiz, kendimizden geçdik. Bulundu¤umuz
yerin yak›n›nda bir kilise vard›. Kilisedeki râhib bize; Ey
ümmet-i Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem”! Bana cevâb
veriniz, diye ba¤›rd›. Biz öyle bir tatl› hâlde idik ki, hiç
birimiz ona iltifât etmedik. Râhib tekrâr seslenip, temiz dîniniz
için cevâb veriniz, dedi. Yine hiç cevâb veren olmad›.
Üçüncü def’a seslenip, Ma’bûdunuz hakk› için cevâb veriniz,
dedi. Simâ’ hâlinde oldu¤umuz için kimse cevâb verme-
– 51 –