fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

di. Sonra ömrünün sonuna kadar kötürüm kald›¤›n› da, gördüm.
(Esmâ-i Sahâbî) kitâb›n›n müellîfi olan ve dahâ birçok
eseri bulunan ve hadîs ilminde imâm olan ‹bni Mende-i ‹sfehânî
“rahmetullahi aleyh” flöyle anlatm›fld›r: fiâmda bulunan
hadîs âlimlerinden birinin yan›na hadîs-i flerîf dinlemek
için gitmifldim. Önünde bir perde vard›. Yüzü görünmüyordu.
Oturdum. Perde arkas›ndan hadîs-i flerîf okuma¤a bafllad›.
Kendi kendime, acaba niçin önüne perde tutuyor diye
hayret etdim. Hadîs-i flerîf okumay› bitirdi. Benim ‹bni
Mende oldu¤umu bilip, bana ey Ebâ Abdüllah, benim perde
arkas›nda oturmam›n sebebini biliyormusun, dedi. Hây›r
bilmiyorum, dedim. Sen ilm ehlindensin ve hadîs ilmiyle
meflgûl olanlardans›n. Sana anlatay›m diyerek flöyle anlatd›:
Bir gün, hadîs ilminde imâm olan hocalar›mdan birinin huzûrunda
idim. Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem”:
(Bafl›n› imâmdan önce kald›ran kimse, bafl›n› Allahü teâlân›n
merkeb bafl›na çevirmesinden korkmaz m›?) buyurdu¤u
hadîs-i flerîfi okudu. Bu hadîs-i flerîfi çeflidli râvî silsilesinden
rivâyet etdi. fiahs›mda bulunan flekâvetden olacak ki, kalbimde
bu nas›l olur, diye bir flübhe uyand›. O gece uyudum.
Sabâhleyin kalkd›¤›mda, bafl›m merkeb bafl› flekline girmifldi.
Bu sebebden ilm meclislerinden mahrûm kald›m. ‹lm talebesi
yan›ma geldi¤inde, onlarla böyle perde arkas›ndan
konuflurum. Senin ilmdeki ve dindeki dereceni bildi¤im için
bu s›rr› sana söyledim. Yaln›z ben hayâtda oldu¤um müddetce
bunu kimseye söyleme. Ben vefât etdikden sonra anlat
ki, insanlar ibret als›nlar da, hadîs-i flerîf dinlerken edebli
olsunlar ve kalblerine flübhe getirmesinler, dedi. Bunu
kimseye anlatmayaca¤›ma dâir Allahü teâlâya söz verdim,
ahd etdim. Sonra o zât perdeyi kald›rd› ve kendisini bana
gösterdi. Bedeni insan bedeni, bafl› ise merkeb bafl› idi. Bu
hâli o hayâtda iken kimseye söylemedim. Herfleyin do¤rusunu
en iyi bilen Allahü teâlâd›r.
‹mâm-› Müstagfirî “rahmetullahi aleyh” Selefden bir zât›n
flöyle anlatd›¤›n› nakl etmifldir: Bir yolculukda idim. Bir
– 442 –