fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

EBÛ MU’ÂV‹YE EL-ESVED “rahmetullahi aleyh”
Sözüne güvenilir bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Tarsûsda
Ebû Mu’âviyenin “rahmetullahi aleyh” ziyâretine gitmifldim.
Gözleri kapanm›fld›, göremiyordu. D›vârda as›l› bir
Kur’ân-› kerîm gördüm. Allahü teâlâ sana rahmet etsin.
Gözlerin görmedi¤i hâlde, bu Kur’ân-› kerîm orada niçin
duruyor, dedim. Ben hayâtda oldu¤um müddetçe, kimseye
anlatmaman flart›yla, bir fley söyliyeyim dedi ve flöyle söyledi:
Ne zemân Kur’ân-› kerîm okumak istesem gözlerim
aç›l›r, okurum. Okumam bitince gözlerim yine kapan›r.
Bunun böyle oldu¤unu görenler, o Kur’ân-› kerîmi aç›nca
gözleri aç›l›r. Kapat›nca da gözleri görmez olurdu, demifllerdir.
Büyüklerden bir zât flöyle anlatm›fld›r: Bir yolculukda
idik. Bir yerde konaklad›k. Orada beyâz bir y›lan ölüsü gördük.
(Onun cinnîlerden oldu¤unu düflünerek) bu müslimân
biri (bir cinnî) olabilir diyerek, üzerine biraz su döküp topra-
¤a gömdük. O gece bir ses duyduk. Fekat seslenenleri göremedik.
Bize flöyle diyorlard›: Allahü teâlâ size rahmet etsin.
O müslimân için yapd›¤›n›z› gördük. ‹sterseniz size ilâc ö¤retelim,
kendinizin ve baflkalar›n›n tedâvisinde kullan›rs›n›z.
‹sterseniz su ihtiyâc›n›z› karfl›layal›m ve develerinizi otlatal›m,
dediler. Biz su ihtiyâc›m›z›n karfl›lanmas›n› ve develerimize
bak›lmas›n› istedik. Konaklad›¤›n›z her yerde, su kablar›n›
develerinizin boynuna tak›n, develeriniz otlamakdan
döndü¤ünde, boyunlar›nda kablar›n›z› su ile dolu bulursunuz,
dediler. Bir menzîle konduk. Su kablar›m›z› develerin
boynuna as›p, develeri serbest b›rakd›k. Akflam develer kar›nlar›
doymufl hâlde geldiler. Boyunlar›na asd›¤›m›z kablar›m›z
da su ile dolu idi. O yolculu¤umuzda konaklad›¤›m›z
her yerde böyle oldu.
Allahü teâlâ, bu büyük âlimlerin ve yakîn derecesine kavuflmufl
olan yüce zâtlar›n “r›dvânullahi aleyhim ecma’în ilâ
yevmiddîn” yüksek menk›belerini ve üstün hâllerini k›saca
yazma¤› nasîb etdi. fiübhesiz ki o büyüklerin kerâmetleri,
hârikul’âde hâlleri o kadar çok ve meflhûrdur ki, bu anlat›-
– 439 –