fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

görmemifldir, demifldir.
Gözleri görmeyen bir kimse, Abdüllah bin Mubârek hazretlerinin
huzûruna gidip, benim için düâ ediniz de, Allahü
teâlâ gözlerimi açs›n, görür hâle getirsin, dedi. Aya¤a kalk›p
düâ etdi. O flahs›n gözleri aç›l›p, görme¤e bafllad›. Selefden
bir zât, ben o flahs› gözleri görmez iken de, gözleri görme¤e
bafllay›nca da gördüm, demifldir.
Abdüllah bin Mubârek “rahmetullahi aleyh”, ölüm hastal›¤›nda
hizmetcisine, flübhesiz ki bu gece vefât edece¤im.
fiu kitâblar›m› götür nehre at gel, buyurdu. Hizmetci kitâblar›
al›p gitdi. Fekat atma¤a k›yamad›, geri geldi. Hizmetcisine,
kitâblar› nehre atd›n m›, dedi. O da atd›m, dedi. Ne alâmet
gördün, dedi. Hiçbir alâmet görmedim deyince, sen onlar›
atmam›fls›n! Haydi onlar› at gel, buyurdu. Hizmetci flöyle
demifldir: Kitâblar› götürüp nehre at›nca, Hane ›rma¤›ndan
gö¤e do¤ru bir nûr yükseldi¤ini gördüm. Huzûruna dönünce,
ne yapd›n diye sorunca, emrinizi yerine getirdim, dedim.
Ne gördün, dedi. Irmakdan gökyüzüne do¤ru yükselen
bir nûr gördüm deyince, evet flimdi söyledi¤imi yerine getirmiflsin,
buyurdu. Sonra buyurdu ki: Bu gece vefât edece¤im.
Cenâzemi y›ka, ihrâm olarak ba¤lad›¤›m bezleri bana kefen
yap, insanlar toplanmadan önce beni defn ediniz. Vas›yyetini
aynen yerine getirdik. Cenâzesini d›flar› ç›kar›nca, bakd›m
ki ›rma¤›n üzerinde uzakdan bir kay›k gözükdü. O kay›kdan
bir gurub insân inip, yan›m›za geldiler ve Elhamdülillah cenâzeye
yetifldik, dediler. Cenâze nemâz›n› k›l›p defn etdik.
Kay›kla gelen kimselere bu vefât haberini duydunuz mu diye
sordum. Onlar›n rehberi durumunda olan bir ihtiyâr zat
dedi ki: Rü’yâmda bu civârda bir zât›n vefât etdi¤ini, her kim
onun cenâze nemâz›nda bulunursa, Allahü teâlân›n ona
Cenneti nasîb edece¤ini söylediler. Hemen bu kay›¤› kirâlad›k
ve cenâze nemâz›na yetifldik. [Buyururdu ki, (Edeb nedir?
Âlimler, çeflidli ta’rîf etmifl. Bence edeb, kiflinin nefsini
tan›mas›d›r.) (Birinin bir lira hakk›n› ödemek, bin lira sadaka
vermekden dahâ iyidir. Çal›fl›p kazanmak, tevekkülü bozmaz)]
– 438 –