fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

fiEYBÂN-I RÂÎ “rahmetullahi teâlâ aleyh”
Çobanl›k yapard›. Cum’a günleri, koyunlar›n bulundu¤u
yerin etrâf›na bir çizgi çekerdi ve nemâza giderdi. Koyunlar
o gelinceye kadar çizdi¤i çizginin d›fl›na ç›kmazlard›.
Bir def’as›nda gusl abdesti almas› îcâb etdi. Gusl abdesti
almak için su bulamad›. Bir parça bulut gelip, ya¤mur ya¤d›
ve o su ile gusl abdesti ald›. Sonra bulut gitdi. Onu bir odaya
habs edip kap›s›n› s›k›ca kapatm›fllard›. Sonra kap›y› açd›klar›nda
onu içerde göremediler.
Süfyân-› Sevrî “rahmetullahi aleyh” flöyle anlatm›fld›r:
fieybân-› Râî ile hacca gidiyorduk. Yolda giderken karfl›da
bir aslan göründü. fieybâna karfl›dan geleni görüyormusun,
yolumuzu kesdi dedim. Bana, korkma dedi ve aslan› yan›na
ça¤›rd›. Aslan, köpek gibi kuyru¤unu sallayarak geldi. Aslan›n
kula¤›n› tutup bükdü. Bu ne flöhretdir, dedim. fieybân,
ey Sevrî, e¤er meflhûr olma¤› kötü bilmeseydim, eflyâm› kendim
tafl›mazd›m. Bu aslana yükleyip, tâ Mekkeye kadar ona
tafl›t›rd›m, dedi.
ABDÜLLAH B‹N MUBÂREK “rahmetullahi aleyh”
Merv ehlindendir. 118 de Horâsânda do¤du. F›rat kenâr›nda
Hey’et denilen bir beldede 181 [m. 797]de vefât etdi.
Kabri oradad›r. Zemân›nda, ilm ehlinden hiç kimsede bulunmayan
üstün hasletler, bir arada olarak, onda toplanm›fld›.
Fakîh, âlim, vera’ sâhibi, sünnet-i seniyyenin ma’rifetine
sâhib ve hâf›z idi. Bütün ilmlerde âlim idi. Kahramânlar›
imrendirecek derecede flecâ’at sâhibi ve cesûr idi. fii’r
söyliyen bir edîb idi. Eline geçen fleyleri vermekde çok cömerd
idi. Süfyân-› Sevrî “rahmetullahi aleyh”, senede üç
gün Abdüllah bin Mubârek “rahmetullahi aleyh” gibi olabileyim
diye çok gayret sarf etdim. Buna güç yetiremedim,
demifldir.
Fudayl bin Iyâd “rahmetullahi aleyh”, Kâ’benin sâhibi
olan Allahü teâlâya yemîn ederim ki, flu iki gözüm, Abdüllah
bin Mubârek “rahmetullahi aleyh” gibi, bir baflka kimse
– 437 –