fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

irimiz için o tafldan bir yaprak bitirirdi. Onu yirdik, yemek
ve su yerini tutard›. Gemi gelip, bizi oradan al›ncaya kadar
böyle devâm etdi.
EYYÛB SAHT‹YÂNÎ “rahmetullahi aleyh”
Basrada yaflayan tâbi’înin büyüklerinden idi. [131 [m.
748]de vefât etdi.] Hasen-i Basrî “rahmetullahi aleyh”, Basra
ehlinin gençlerinin seyyidi, Eyyûb Sahtiyânîdir, demifldir.
Abdülvâhid bin Zeyd flöyle anlatm›fld›r: Eyyûb Sahtiyânî
“rahmetullahi aleyh” ile Hira da¤›nda idik. Ben çok susad›m.
O kadar ki, hâlimi yüzümden anlay›p, sana ne oldu, dedi.
Susuzlukdan ölece¤im diye korkuyorum, dedim. Her ne
yaparsam gizli tutabilir misin, dedi. Gizlerim dedim. Sonra
kendisi hayâtda oldu¤u müddetçe, kimseye söylemiyece¤ime
dâir yemîn etdirdi. Aya¤›n› Hira da¤›na vurdu. Su ç›kd›.
Kan›ncaya kadar içdim ve biraz da götürdüm. Bunu o hayâtda
iken kimseye anlatmad›m.
SÂL‹M BENÂNÎ “rahmetullahi aleyh”
Basral›d›r. K›rk sene Enes bin Mâlikin “rad›yallahü anh”
sohbetinde bulunmufldur. Devâml› oruc tutard›. Her gece ve
gündüzde bir hatm okurdu. Bir seher vaktinde, onun kabrini
ziyâret eden bir gurub kimse, kabrinden Kur’ân-› kerîm
okundu¤unu iflitdik, demifllerdir.
Sâlim Benânî “rahmetullahi aleyh”, bir gün Hamîd-i Tavîlden
Peygamberlerden baflka bir kimsenin kabrinde nemâz
k›ld›¤›n› duydun mu, diye sordu. Hây›r duymad›m deyince,
flöyle düâ etdi: Yâ Rabbî, e¤er bir kimseye kabrinde nemâz
k›lma¤› ihsân edersen, Sâlim kuluna bunu ihsân eyle.
Sözüne güvenilir bir zât flöyle anlatm›fld›r: Kendisinden
baflka ilâh olmayan Allahü teâlâya yemîn ederim ki, Sâlim
Benânîyi kabrine koydum. Hamîd-i Tavîl de yan›mda idi.
Lahd üzerine kerpiçleri yerlefldirdik. Kerpiçlerden biri kabrin
içine düfldü. Sâlim Benânînin kabrde nemâz k›lmakda oldu¤unu
gördük. Hamîd-i Tavîle, görüyor musun dedim. Bana
sus dedi. Defnini temâmlay›nca k›z›n›n yan›na gidip,
– 431 –