fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lu Âs›ma falan eve git. Orada bir k›zca¤›z var. E¤er birine sözlü
de¤ilse, onu kendine nikâhla. Allahü teâlâ ondan sana mubârek
bir evlâd verir, dedi. Âs›m gidip o k›z› kendine nikâhlad›.
Ondan Ömer bin Abdül’azîzin annesi Ümmü Âs›m do¤du.
Abdül’azîz bin Mervân, Âs›m›n k›z› Ümmü Âs›m› kendine nikâhlamak
istedi. Vekîline kendi halâl mâl›mdan dörtyüz dinâr
götür. Temiz hânedâna mensûb Âs›m›n k›z›yla nikâhlanmak
istiyorum, dedi. Sonra Âs›m›n k›z›yla evlendi ve bu han›m›ndan
Ömer bin Abdül’azîz do¤du.
Süfyân-› Sevri flöyle demifldir: Halîfe befldir: Hazret-i Ebû
Bekr, hazret-i Ömer, hazret-i Osmân, hazret-i Alî ve Ömer
bin Abdül’azîz “rad›yallahü anhüm ecma’în”.
Ribâh bin Ubeyde “rahmetullahi aleyh” flöyle anlatm›fld›r:
Ömer bin Abdül’azîz Medîne vâlîsi iken, bir ihtiyâr kimse
onun koluna girmifldi. Kendi kendime, vâlînin koluna giren
bu ihtiyâr adam acabâ kimdir, diye yad›rgad›m. Vâlî
Ömer bin Abdül’azîz nemâz k›ld› ve evine gitdi. Ben de arkas›ndan
evine girdim ve Allahü teâlâ emîrimize iyilikler versin,
koluna giren ihtiyâr kimdi diye sordum. Bana, ey Ribâh,
sen onu gördün mü, dedi. Evet gördüm deyince, o gördü¤ün
kardeflim H›z›r “aleyhisselâm” idi. Yak›nda halîfe olaca¤›m›
ve adâletle hareket edece¤imi haber verdi, dedi.
Nakl edilir ki, Ömer bin Abdül’azîz halîfe olunca, da¤daki
çobanlar hangi sâlih kifli halîfe oldu, dediler. Çobanlara
sâlih bir kimsenin halîfe oldu¤unu nereden biliyorsunuz diye,
sordular. Kurtlar ve aslanlar art›k koyunlar›m›za dokunmuyor,
uzak duruyorlar ve hiç zarar vermiyorlar, dediler. Nitekim
bir kimse flöyle demifldir: Ömer bin Abdül’azîzin halîfeli¤i
zemân›nda, sahrâya gitmifldim. Bakd›m ki kurtlar koyunlar›n
aras›nda dolafl›yorlar ve koyunlara hiç zarar vermiyorlard›.
Ömer bin Abdül’azîzin, vâlîlerinden birisi bir mektûb yaz›p,
flehrinin vîrân oldu¤unu, halîfe birfley tahsîs ederse, îmâr
edece¤ini bildirdi. Ömer bin Abdül’azîz cevâb›nda, flehrinin
etrâf›na adâletden bir sur yap, yollar›n› da zulmden temizle,
– 428 –