fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

çin Cum’a nemâz› k›lay›m diye düflündüm. Tereddüde düfldüm.
Sonunda devâml› gitme¤e karar verdim. Evin bir taraf›ndan
bir ses iflitdim. Meâl-i flerîfi (Ey îmân edenler! Cum’a
günü nemâz için ezân okundu¤u zemân Allah› anmaya koflun...)
[olan, Cum’a sûresi 9.cu] âyet-i kerîmeyi okuyordu.
Bir gün bir mektûb yazd›m. Akl›ma birfley geldi. Onu yazarsam
mektûbum güzel olacakd›, fekat yaland›. Yazmasam
do¤ru olacakd›, fekat mektûbum çirkin olacakd›. Bir yazay›m,
bir yazmayay›m diye tereddüde düfldüm. Sonunda yazmayay›m
diye karar verdim. Evin köflesinden bir ses geldi.
Meâl-i flerîfi (Allah, îmân edenleri dünyâ hayât›nda da âh›retde
de sa¤lam bir söz üzerinde tutar...) olan [‹brâhîm sûresinin
27.ci] âyet-i kerîmesini okuyordu.
SILATÜBN-Ü ÜfiEYM “rahmetullahi aleyh”
Sözüne güvenilir bir kimse flöyle anlatm›fld›r: Gazâ için
Kâbile gitmifldik. Gece bir yerde konaklad›k. Kendi kendime,
bu gece S›latübn-i Üfleymin ne yapd›¤›n› bir ta’kîb edeyim.
Herkes onun ibâdetinden bahsediyor, bakal›m nas›l, dedim.
Yats› nemâz›n› k›l›nca, uyudu. Sonra herkes uykuya dald›.
O, gece kalk›p, orada bulunan bir mefleli¤e girdi. Ben de
arkas›ndan girdim. Abdest al›p, nemâz k›lma¤a bafllad›. Bir
de bakd›m ki onun yan›na bir aslan geldi. Ben korkumdan bir
a¤aca ç›kd›m. S›latübn-ü Üfleym aslana hiç ald›rmad› ve onu
bir fâre kadar bile hesâba almad›. Secdeye kapan›nca ben, aslan
flimdi onu parçalar dedim. Nemâz›n› bitirip selâm verdi.
Yüzünü aslana dönüp, haydi git ey y›rt›c› hayvân, r›zk›n› baflka
yerde ara, dedi. Aslan dönüp gitdi ve giderken öyle bir
kükredi ki, ben da¤lar birbirinden ayr›l›yor zan etdim. O sabâha
kadar nemâz k›lma¤a devâm etdi.
Ayn› flahs yine flöyle anlatm›fld›r: Düflmâna yaklaflm›fld›k.
Kumandan askerlere, hiç kimse bir yere ayr›lmas›n diye emr
etdi. S›latübn-ü Üfleymin kat›r› yüküyle birlikde kayboldu.
Kalk›p nemâza durdu. Sonra, yâ Rabbî, kat›r› yüküyle birlikde
geri göndermen için yemîn ediyorum, dedi. Biraz sonra
kat›r› yüküyle birlikde geldi ve onun yan›nda durdu.
– 426 –