fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

düâ etdi. Bu düâdan sonra Haccâc onbefl gün kadar yaflad›.
Haccâc bu son onbefl gün içinde, her gün, benim Sa’îd bin
Cübeyr ile ne iflim vard›. Yata¤›ma her yatd›¤›mda, aya¤›mdan
tutup çekiyor, derdi.
Sa’îd bin Cübeyrin “rad›yallahü anh” bir horozu vard›.
Her gece öter, onu teheccüd nemâz›na kald›r›rd›. Bir gece
her nas›lsa ötmedi ve Sa’îd bin Cübeyr hazretleri teheccüde
kalkamad›. Sabâhleyin bu ifl ona çok a¤›r geldi ve horoza,
Allahü teâlâ sesini kessin dedi. Ondan sonra o horoz hiç ötmedi.
Annesi bu hâli görerek, o¤lu Sa’îd bin Cübeyre, sak›n
kimseye beddüâ etme, diye tenbîhde bulundu.
Sa’îd bin Cübeyrin “rad›yallahü teâlâ anh” boynunu vurup,
flehîd etdiklerinde, bafl› yere düfldü. ‹ki kerre yüksek ses
ile, bir kerre de hafîf ses ile, “Lâ ilâhe illallah” dedi.
ÜVEYS-‹ KARNÎ “rad›yallahü teâlâ anh”
Emîr-ül mü’minîn hazret-i Ömer “rad›yallahü anh”, halîfeli¤i
zemân›nda, bir hac mevsiminde, insanlara aya¤a kalk›n›z,
dedi. Sonra, Murâdîler hâric Kûfeliler otursun, dedi.
Dahâ sonra Karnli kimse hâric Murâdîler de otursun, dedi.
Karnli Üneys ad›nda bir kimse ayakda kald›. Bu flahs,
Üveys-î Karnînin amcas› idi. Hazret-i Ömer ona, Üveysi tan›rm›s›n
diye sordu. Üneys, aram›zda ondan câhil, ondan
divâne ve ondan muhtâc kimse yokdur, dedi. Hazret-i
Ömer “rad›yallahü anh” a¤lad› ve Resûlullahdan “sallallahü
aleyhi ve sellem” iflitdim: “Üveysin flefâ’atiyle, Rebi’a ve
Mudar kabîleleri say›s›nca kimse Cennete girer” buyurdu,
dedi. Herem bin Hayyân “rad›yallahü anh” flöyle demifldir:
Bu haber bana ulafl›nca, sâdece Üveys-i Karnîyi görmek
maksad› ile Kûfeye gitdim. Birgün F›rat nehrinin kenâr›na
vard›m. Bakd›m ki, Üveys-i Karnî orada abdest al›yordu.
Onu tan›d›m. Çünki önceden onu bana ta’rîf etmifllerdi. Selâm
verdim, selâm›m› ald›. Müsâfehâ yapmak istedim, yapmad›.
Allahü teâlâ sana merhamet etsin ve seni magfiret etsin,
ey Üveys, nas›ls›n dedim. Ona olan afl›r› muhabbetimden
bana a¤lamak geldi. O da a¤lad›. A¤lamam›z bitince,
– 424 –