fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Zeynel’âbidîn Alî bin Hüseyn “rad›yallahü anh” flöyle
demifldir: Bu sebebden o meclis bize dar geldi. D›flar› ç›k›nca,
Sa’îd bin Müseyyibin “rad›yallahü anh” yan›na gidip, durumu
bildirdim. Umre niyyetiyle Mekkeye git, dedim. Umre
için hâlis niyyetim yok dedi. Kardefllerinden birinin evine
git, dedim. Beni bu mescidden günde befl def’a ça¤›r›yorlar,
onu ne yapay›m. fiimdiye kadar bu da’vete icâbet etmedi¤im
vâki’ de¤ildir, dedi. O zemân baflka bir mescidde otur. Çünki
seni ararlarsa önce bu mescide gelirler, dedim. Bu mescidde
ibâdet etme¤e al›fld›m, buray› terk etmem, dedi. Ey kardeflim,
sen hiç korkmuyor musun, diye sordum. Allahü teâlâ
bilir ki, ben Ondan gayri hiç bir fleyden korkmam. Lâkin önce
fluna düâ ederim ki, bu düâm›n ortas› ve sonu Allahü teâlâya
hamd ve senâ ve Muhammed aleyhisselâma salât ve
selâmd›r. Allahü teâlâ o vâlîye beni unutdursun, dedi. Bir
müddet sonra o vâliyi vazîfeden uzaklafld›rd›lar ve fiâma gitdi.
Yolda hizmetcisi abdest almas› için hâz›rl›k yaparken, biraz
dur, dedi. Sonra ben Zeynel’âbidîn Alî bin Hüseynin,
Kâs›m bin Muhammedin ve Sâlim bin Abdüllah›n yan›nda,
Sa’îd bin Müseyyibin boynunu vuraca¤›m diye and içmifldim.
O günden bu güne kadar hiç hât›r›ma gelmedi. Bana yaz›klar
olsun, rezîl oldum, dedi. Hizmetcisi, Allahü teâlân›n senin
hakk›nda diledi¤i, senin kendi hakk›nda diledi¤inden dahâ
hayrl›d›r, dedi.
Sa’îd bin Müseyyib “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Eyyâm-› harrede yezîdîler Medîneye sald›r›p, muhâcirîn ve
ensârdan “rad›yallahü anhüm” ço¤unu flehîd etmifllerdi. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” mescidinde benden
baflka kimse yokdu. Nemâz vakti olunca, Ravda-i flerîfden
müezzin sesi gelirdi. Nemâza dururdum. fiâm halk› mescide
girip, beni göstererek flu deli ihtiyâra bak›n›z derlerdi. [Sa’îd
bin Müseyyib, tâbi’înin büyüklerinden ve (Fükahâ-i
seb’a)dan, ya’nî Medînenin yedi büyük âliminden biridir.]
SA’ÎD B‹N CÜBEYR “rad›yallahü teâlâ anh”
Tâbi’înden ve Kûfelidir. Fakîh, âbid ve fâd›l idi. Hicretin
doksanbeflinci senesinde k›rkdokuz yafl›nda iken Haccâc ta-
– 422 –