fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

YED‹NC‹ BÖLÜM
TÂB‹’ÎN, TEBE-‹ TÂB‹’ÎN VE SOF‹YYE
TABAKASINA KADAR VUKÛ’ BULAN HÂLLER
REBÎ’ VE REB’‹ B‹N HARRÂfi
“rad›yallahü teâlâ anh”
Reb’i bin Harrâfl flöyle demifldir: Biz dört kardefl idik. Rebî’
hepimizden çok nemâz k›lar ve s›cak günlerde oruc tutard›.
O vefât etdi. Yüzünü örtdük. Bir kifliyi pazardan ona kefen
sat›n almas› için gönderdik. Biz yan›nda duruyorduk. Bir
de bakd›k ki, yüzünü açd› ve esselâmü aleyküm, dedi. Oradakiler
ve aleykesselâm, öldükden sonra konufluyor musun,
dedik. Evet sizden sonra Rabbime kavufldum. Rabbimi gadabl›
bulmad›m. Beni yumuflak reyhân ve istebrakla karfl›lad›.
Dikkat ediniz! Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
cenâze nemâz›m› bekliyor! Acele edin, beni gecikdirmeyin,
dedi. Bu haberi hazret-i Âifleye “rad›yallahü anhâ” bildirdiler.
Buyurdu ki: Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem”
iflitdim: “Benim ümmetimden öldükden sonra konuflan kimse
tâbi’înin hayrl›s›d›r” buyurdu.
Rebî’ yerinin Cennet mi, Cehennem mi oldu¤unu bilmeden
gülmeyece¤ine yemîn etmifldi. Vefât etdikden sonra, cenâzesini
y›kayan kimse, onun devâml› tebessüm etdi¤ini söylemifldir.
Selefden bir zât flöyle anlatm›fld›r: Benim h›ristiyân bir
komflum vard›. Vefât etdi. H›ristiyânlar onun cenâzesini y›karken,
do¤rulup, müslimânlar› yan›ma ça¤›r›n demifl. Bu
haberi iflitince, onun yan›na gitdik. Eflhedü en lâ ilâhe illallah
ve eflhedü enne Muhammeden abdühü ve Resûlüh, dedi.
Sonra tekrâr vefât etdi. Biz cenâzesini y›kad›k, nemâz›n› k›ld›k
ve müslimân mezârl›¤›na defn etdik.
– 417 – fievâhid-ün Nübüvve - F:27