fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

dan ümmîdim çokdur. Doksandokuz, yüz veyâ yüzüç veyâ
yüzyedi yafllar›nda vefât etdi¤i rivâyet edilmifldir.
Nakl ederler ki, Enes bin Mâlikin “rad›yallahü anh” tarlalar›n›
ekip biçen kimse, kendisine arâzînin kurak kald›¤›n›,
suya ihtiyâc› oldu¤unu söyledi. Abdest al›p iki rek’at nemâz
k›ld› ve düâ etdi. Bir parça bulut gelip, tarlalar›n›n üzerini
kaplad›. Yaz günlerinde idi. Tarlalar›n›n üzerine o kadar
ya¤mur ya¤d› ki suya doyurdu. Sonra hizmetcisini gönderip,
ya¤mur nerelere ya¤m›fl git bak bakal›m, dedi. Hizmetci gidip
bakd› ve ya¤mur sizin arâzinizin d›fl›na ç›kmam›fl diye
haber getirdi.
SÂB‹T B‹N KAYS “rad›yallahü teâlâ anh”
Sâbit bin Kays “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Bir
seriyyeye ç›km›fld›k. Düflmân›n câsûslar›n› gördük ve kaçma¤a
bafllad›k. Arkadafllar›m›zdan birisinin at› tökezledi.
At›ndan uylu¤unun üzerine düfldü. Uylu¤u k›r›lm›fld› ve kemikleri
sanki hurma çekirdekleri gibi parçalanm›fld›. Onu bir
ata bindirmek istedik, mümkin olmad›. Beni katl edin dedi.
Çâresiz onu orada b›rak›p gitdik. Bir gün ve bir gece yol ald›k.
Bir de bakd›k, o arkadafl›m›z arkam›zdan yetifldi. Aya¤›
temâmen iyileflmifldi. Sanki aradan bir sene geçmifl gibi iyileflmifldi.
O kimse bize flöyle anlatd›: Beyâz ata binmifl bir
kimse yan›ma geldi. Elini uylu¤uma sürdü ve bana, meâl-i
flerîfi, (E¤er yüz çevirirlerse, de ki, Allah bana yeter, Ondan
baflka ilâh yokdur, yaln›z Ona güveniyorum, O arfl-› azîmin
Rabbidir) olan, Tevbe sûresi 129.cu âyet-i kerîmesini oku,
dedi. Okudum, uylu¤um iyilefldi.
TEMÎM-‹ DÂRÎ “rad›yallahü teâlâ anh”
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük gazâs›ndan
dönünce, Temîm-i Dârî, Dâriyînden bir cemâ’at ile birlikde
gelip müslimân olmufldu.
Nakl edilir ki, hazret-i Ömerin “rad›yallahü anh” halîfeli¤i
s›ras›nda Medînede Hurrede bir yang›n ç›kd›. Hazret-i
Ömer, Temîm-i Dârînin yan›na gidip, haydi kalk, bu ateflin
yan›na gidelim, dedi. Yâ Emîr-el mü’minîn! Ben kimim ki,
– 414 –