fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

na bo¤az›n› s›vâzlayan kimdir biliyormusun dedi. Bilmiyorum
kimdir, dedim. Seyyid Muhammed Buhârî “kuddise sirruh”
dedi. O flahs› da göremedim. Bu hâlde iken uyand›m.
Bo¤az›mda hiçbir a¤r› yokdu, iyileflmifldi. Hayretimden acaba
bo¤az›m›n a¤r›s› da rü’yâmda m› idi, öyle mi gördüm diye
düflündüm. Yan›mdaki hizmetci uyand›¤›m› anlam›fl olacak
ki, bo¤az›n›z nas›l oldu efendim, dedi. Anlad›m ki hazret-i
Emîrin kerâmeti vukû’ bulmufl. Velhâs›l o hazretin kerâmetleri
ve hârikalar› meflhûr ve dillerde mezkûrdur ki, beyâna
s›¤maz.
(fievâhid-ün-nübüvve) mütercimi Lâmi’î Çelebi, bu kitâb›n
tercemesini yapmay› kendisine emr eden hocas› Seyyid
Ahmed Buhârîden “kuddise sirruh” flöyle bahs etmekdedir:
Sonra gelen evliyân›n büyüklerinden biri de Seyyid Ahmed
Buhârî hazretleridir. Zemân›m›z onun irflâd›yla flereflendi.
Diyâr›m›z onun ayak basmas›yla mes’ûd oldu. ‹stanbul
halk›na büyük bir ni’met olmufldur. Avâm ve havâs herkes,
onun sohbet meclisine koflmufldur. Tam bir ihlâs ile
onun huzûruna gelenler, murâd›na erer, Allahü teâlân›n râz›
oldu¤u bir kul olurdu. Çünki o tesavvuf yollar›n›n rehberi,
hakîkat diyâr›n›n kumândân› idi. Allahü teâlân›n lütfu ile
güzel ahlâk ve fazîletlerle mücehhez idi. Kutb-ul irflâd, Gavsul-evtâd
idi. Onun yolu sünnet-i seniyyeye uymak üzere kurulmufldu.
Zâhire k›ymet verme¤i terk, azîmetle amel, devâml›
zikr ve halkdan uzlet, halvet der encümen, sefer der
vatan, hofl der dem, nazar ber kadem üzere yetiflmifllerdir.
Bu sebeble onun yüksek dergâh›nda bulunan erbâb-› safâ,
erbâb-› vefâ olan talebelerinin gönülleri muhabbet-i ilâhiyyeye
kavuflarak nûrlan›p, dünyâ maksadlar›ndan temâmen
yüz çevirmifllerdir. Her biri benliklerini yok edip, ellerinde
bulunan› vermek hâline kavuflmufllard›r. Allahü teâlân›n
[Feth sûresi 29.cu âyetinde meâlen], (... Onlar›n yüzlerinde
secdelerin izinden niflânlar› vard›r...) buyurdu¤u âyet-i kerîme
iktizâs›nca, kim onun meclisinde bulunsa, yüksek edeb
ve güzel ahlâk›n›, huflû’ ve vakâr›n› görüp, Allahü teâlân›n
– 400 –